چکیده: زمینه و اهداف: هدف این تحقیق مقایسه سه شدت فعالیت حاد هوازی بر غلظت رزیستین، گلوکز خون و شاخص مقاومت به انسولین در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 بود. مواد و روش ها: 9 آزمودنی مبتلا به دیابت نوع 2 (میانگین±انحراف معیار؛ سن، 6/3±6/52 سال ؛ قد، 7/6± 3/171 سانتی متر؛ وزن 7/4±58/87 کیلو گرم) در تحقیق حاضر شرکت کردند. در یک جلسه ابتدا سنجش های آنتروپومتریکی و ترکیب بدنی و همچنین اوج اکسیژن مصرفی(vo2peak) آزمودنی ها از طریق آزمون تعدیل شده بروس اندازه گیری شد. آزمودنی ها پس از حداقل 10 ساعت ناشتایی در یک طرح متقاطع با سه شدت %40 ، %60 و %80 اوج اکسیژن مصرفی طی سه جلسه در معرض آزمون دویدن روی تردمیل قرار گرفتند. به منظور تعیین تأثیر شدت فعالیت، هزینه انرژی هر جلسه فعالیت ورزشی در شدت های مختلف برابر با 3?? کیلوکالری در نظر گرفته شد که به طور غیرمستقیم توسط گازآنالیزر برای هر آزمودنی اندازه گیری شد. نمونه خونی قبل از فعالیت، بلافاصله و 24 ساعت پس از هر شدت فعالیت برای اندازه گیری رزیستین، گلوکز و انسولین مورد استفاده قرار گرفت. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس درون گروهی دو راهه با اندازه گیری مکرر و آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: نتایج تحقیق تفاوت معنی داری را در مقدار رزیستین بین شدت های مختلف فعالیت، زمان نمونه گیری و تعامل بین شدت و زمان نمونه گیری، نشان نداد (p>0.05). همچنین تفاوت معنی داری در مقدار گلوکز خون و شاخص مقاومت به انسولین در شدت، زمان نمونه گیری و تعامل بین این دو، یافت نشد (p>0.05). بین رزیستین و سایر فاکتور های تحقیق در همه زمان های نمونه گیری ارتباط معنی داری وجود نداشت (p>0.05). نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاضر می توان نتیجه گیری کرد که فعالیت حاد با شدت های مختلف بر روی رزیستین سرم افراد مبتلا به دیابت نوع دو تأثیری ندارد، که این نتایج ممکن است به دلیل ثابت بودن هزینه انرژی در هر جلسه از فعالیت باشد.