هر ثانیه ای که می گذرد بر تعداد مبتلایان به hiv/aids در ایران و جهان افزوده می شود و تلاش پزشکان برای مهار این بیماری تاکنون بی نتیجه مانده است؛ تمامی دست اندرکاران مقابله با بیماری ایدز معتقدند در حال حاضر بهترین و حتی تنها راه مقابله با hiv/aids پیشگیری از ابتلای افراد جدید است و در این راه استفاده از رسانه ها به دلیل گستردگی دسترسی به مخاطبان به شدت مورد توجه قرار دارد؛ در کشور ما نیز برای آگاهی بخشی به مردم از رسانه ها استفاده شده است اما آیا این استفاده درست صورت گرفته و مردم به خوبی آگاه شده اند؟این پرسش ما را بر آن داشت که به بررسی تأثیر رسانه ها بر میزان آگاهی و نگرش دانشجویان کارشناسی ارشد ارتباطات دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی نسبت به بیماری ایدز بپردازیم. برای این منظور از روش کتابخانه ای و روش پیمایشی به صورت تمام شماری 74 نفر دانشجوی کارشناسی ارشد ارتباطات دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی ورودی 1388، استفاده شد و تحلیل نتایج از طریق نرم افزارspss و جداول آماری، نمودارها و آزمون فرضیه ها، فراوانی، آزمون t و کا دو تک نمونه ای به دست آمد. در مجموع از 8 فرضیه مورد بررسی 7 فرضیه تأیید و یک فرضیه رد و مشخص شد که رسانه ها نتوانسته اند در افزایش آگاهی درست دانشجویان در مورد ایدز تأثیرگذار باشند، نگرش دانشجویان به افرادی که با ایدز زندگی می کنند با میزان اطلاعات دریافتی آنها از رسانه ها ارتباط داشت و هر دو دارای جهت گیری منفی بود و بیشتر تولیدات رسانه ای بیش از آنکه مربوط به ارائه راه های پیشگیری از ابتلا به ایدز باشند مربوط به مبتلایان، مشکلات بعد از ابتلا و در جهت ایجاد ترس(بدون ارائه راه کار) بودند.همچنین به دست آمد که رسانه ها نتوانسته اند کنجکاوی لازم در مخاطبان برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ایدز را به وجود بیاورند؛ رسانه تلویزیون، قالب رسانه ای فیلم و تکنیک برجسته سازی، رسانه، قالب و تکنیکی شناخته شد که بیشتر می تواند در افزایش آگاهی مخاطبان در رابطه با ایدز موثر باشد، همچنین این فرضیه که رسانه ها بین اعتقادات مذهبی و مبتلا شدن به ایدز رابطه معکوس ایجاد کرده اند،تأییدنشد.