مصرف مت آمفتامین انعطاف پذیری سیناپسی در مغز را تغییر می دهد، این تغییرات می تواند تا قسمتی در اثرات جانبی ناشی از مصرف مت آمفتامین شامل وابستگی، نشانگان ترک و ولع مصرف دارو نقش داشته باشد. همچنین غنی سازی محیطی اثرات علاج بخشی در چندین الگوی اعتیاد و مسمومیت عصبی داشته است. این آزمایش، اثر غنی سازی محیطی در دوره های وابستگی و ترک خودبخودی مت آمفتامین را بر دو مورد از نشانه های ترک مت آمفتامین شامل افسردگی و اضطراب و همچنین بر مصرف ارادی مت آمفتامین در موش های صحرایی ارزیابی کرد. موش ها به صورت مزمن تزریق مت آمفتامین شدند، و همزمان با ایجاد وابستگی و ترک خودبخودی مت آمفتامین در قفس های غنی شده قرار گرفتند، و به دنبال آن جهت ارزیابی شدت وابستگی جسمی، رفتار شبه اضطرابی و شبه افسردگی و مصرف ارادی مت آمفتامین آزمون شدند. نتایج نشان داد که نشانه های ترک در موش های صحرایی وابسته به مت آمفتامین در گروه غنی شده نسبت به گروه بدون دسترسی به محیط غنی شده کاهش یافت. همچنین موش های صحرایی که در دوره ی ترک در محیط غنی شده بودند، افزایش در مدت زمان ماندن در بازوهای باز ماز بعلاوه ای شکل و تعداد ورود به بازوهای باز را نشان دادند، و سطوح پایین تر بی حرکتی را نشان دادند. مصرف ارادی مت آمفتامین در موش های صحرایی که در دوره ترک در محیط غنی شده قرار داشتند کمتر از گروه بدون دسترسی به محیط غنی شده بود. این مطالعه نشان داد که دسترسی به محیط غنی شده، شدت وابستگی به مت آمفتامین و مصرف ارادی مت آمفتامین به صورت دهانی را از طریق کاهش افسردگی و اضطراب در موش های صحرایی وابسته و در حال ترک کاهش می دهد. بنابراین محیط غنی شده همچنین ممکن است برخی از نتایج رفتاری ناشی از وابستگی جسمی و روانشناختی مت آمفتامین را اصلاح کند.