چکیده امروز دانش به عنوان مهم ترین سرمایه، جایگزین سرمایه های مالی و فیزیکی شده است. در عصر اطلاعات این استفاده موثر از سرمایه های فکری است که معمولاً در موفقیت یا شکست یک مجموعه موثر است. بنابراین مدیران نیاز دارند که بتوانند اثر تلاش های مدیریت دانش را بر عملکرد سازمان خود اندازه گیری کنند. با این پیش فرض و با توجه به اینکه صنعت داروسازی و پتروشیمی جزو صنایع مهم کشور بوده و انتظار می رود توان دانشی در این دو صنعت بالا باشد، تحقیق حاضر به دنبال بررسی تاثیر سرمایه فکری با استفاده از مدل پالیک در صنعت داروسازی در مقایسه با صنعت پتروشیمی بر عملکرد مالی است. جامعه آماری در این پژوهش کلیه شرکتهای فعال صنایع داروسازی و پتروشیمی در بازه زمانی 1386 تا 1391 است که در نهایت 15شرکت پتروشیمی و 22 شرکت داروسازی به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. نتایج آزمون رگرسیون چندگانه فرضیه¬ها نشان داد که تاثیر متغیر مستقل کارایی سرمایه ساختاری بر متغیر وابسته بازده دارایی ها در صنعت داروسازی معنادار بوده و در مقابل در صنعت پتروشیمی تنها اثر متغیر مستقل کارایی سرمایه انسانی معنادار می باشد، همچنین تاثیر متغیر مستقل کارایی سرمایه انسانی بر بازده فروش، بازده حقوق صاحبان سهام و سود هر سهم در صنعت پتروشیمی معنادار اما در صنعت داروسازی معنادار نبود. به نظر می رسد بازار صنعت داروسازی ایران تلاش بیشتری برای استفاده از قابلیت ها و دانش کارکنان را نشان نمی دهد و بازار صنعت پتروشیمی ایران توجه کمتری به استفاده از منابع مالی در طراحی و ایجاد فرآیندها، سیستم ها و زیرساختهای کاری دارد. بنابراین لازم است صنعت پتروشیمی به استفاده از سرمایه های فیزیکی و زیرساختها و فرایندهای کاری و صنعت داروسازی به قابلیت ها و دانش کارکنان توجه جدی داشته باشند. واژه های کلیدی: سرمایه فکری، ضریب ارزش افزوده فکری، عملکرد مالی، صنعت داروسازی، صنعت پتروشیمی