"ویونا"، چکامه¬ای است که تاریخ، بر پیکر بلندی¬های پرغرور رشته¬کوه کرکس سروده است. چندی است، صدای پای غریب "مسافر"، خواب پر رمز و راز این زیبای خفته را پریشان کرده، هم¬چون تاریکی، بر حریم خلوتش سایه گسترانیده است. محیط هندسی و پیچیده روستای ابیانه و معماری بی¬بدلیل آن، آکنده از نشانه¬ و کدهای ناخودآگاه بومیان است که ریشه در آیینی بدوی و اعتقاداتی، بسیار کهن دارد؛ همین امر، گردشگر امروزی را در خوانش، ادراک و برقراری ارتباط با چنین محیطی، ناتوان کرده است. جهت تغییر شیفت محیطی ویونا از روستایی بکر(برای سکونت بومیان)، به مکانی توریستی-سیاحتی، ضروری است که ارزش¬های محیطی آن، که با لهجه فرهنگی بومیان، نمود پیدا کرده است؛ برای گردشگران، از نو واگویه شود. در این پژوهش، پس از مطالعه و بررسی ادبیات موضوعی مرتبط با موضوع، فصل داده¬ها، با بررسی کیفیت گردشگری در روستا و نیز مصاحبت با جمعی از گردشگران و بومیان، هم¬چنین جستجوی محصولات بومی و موتیف¬های معماری، به روش عکاسی و مشاهده در محیط، و نیز تحلیل منطقی آنها از طریق ترجمه مفهومی عناصر بصری، تدوین گردیده است. آفرینش "زبان الگوی فرمی"، به منظور طراحی متن¬گرا و دارای هویت، مبتنی بر ساختار الگوی معماری ویونا و عناصر بصری آن، ماحصل تحلیل داده¬های موصوف، بوده است که در قالب طراحی سه المان محیطی (تابلو راهنما، نیمکت و سطل زباله) که از مهم¬ترین نیازهای فعلی گردشگران می¬باشند؛ آن¬هم به زبان کدهای تصویری استخراج¬شده، نمود پیدا کرده است. چرا که مبلمان محیطی دارای هویت، علاوه بر کارکردهای فنی و زیبایی¬شناختی خود، با حفظ و تأکید بر انتقال ارزش¬های فرهنگی، نقش پررنگی، در غنی¬ترکردن تجربه¬های زیبایی¬شناختی گردشگران ابیانه خواهد داشت.