در سال های اخیر با شدت یافتن بحران مالی جهانی بسیاری از بنگاههای اقتصادی زیان های بزرگی را متحمل شده و یا حتی به مرحله ورشکستگی رسیده اند. بطورکلی در ایران و خصوصاً در بین شرکت های ثبت شده در بورس اوراق بهادار تهران موارد زیادی وجود دارد که از ضعف سلامت مالی رنج می برند و به بیانی دیگر در آستانه ورشکستگی هستند. ارزیابی درماندگی مالی شرکت ها بسیار حائز اهمیت است، زیرا شکست شرکت هزینه های مستقیم و غیرمستقیم را برای ذینفعان به همراه دارد. هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین برخی ساز وکارهای حاکمیت شرکتی با احتمال وقوع ورشکستگی است. پژوهش پیش رو از لحاظ هدف کاربردی بوده و از بعد روش شناسی از نوع تحقیقات توصیفی است. جامعه آماری پژوهش شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران هستند که با روش نمونه گیری حذف سیستماتیک، 80 شرکت شامل 40 شرکت درمانده مالی و 40 شرکت سالم در نمونه آماری این پژوهش قرار گرفته اند. دوره زمان پژوهش سال های 1386 تا 1391 است. برای آزمون فرضیه ها از مدل رگرسیون لجستیک استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که از شش مکانیزم حاکمیت شرکتی مورد بررسی در این پژوهش، بین چهار مکانیزم (دوگانگی وظیفه مدیرعامل، مالکیت نهادی، اندازه هیأت مدیره و استقلال هیأت مدیره) با احتمال وقوع ورشکستگی رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین از شش مکانیزم حاکمیت شرکتی مورد بررسی در این پژوهش، بین دو مکانیزم (نوع گزارش حسابرس و میزان پاداش) با احتمال وقوع ورشکستگی رابطه معنادار و منفی وجود دارد.