هدف از پژوهش حاضر، تأثیر یک دوره برنامه آرام سازی (جسم به ذهن و ذهن به جسم) بر اضطراب حالتی-رقابتی و عملکرد بازیکنان نیمه ماهر فوتبال بود. بدین منظور 39 نفر آزمودنی انتخاب شدند که به صورت تصادفی به سه گروه پیشرونده ی عضلانی، تجسم خلاق و کنترل تقسیم شدند. از آزمودنی ها قبل از مداخلات به وسیله ی پرسشنامه (اضطراب حالتی-رقابتی-2) کاکس و همکاران (2003) و روش مشاهده ای (عملکرد)، پیش آزمون گرفته شد. تکلیف مورد استفاده این پژوهش، قرار گرفتن آزمودنی ها به غیر از گروه کنترل تحت دو نوع متفاوت آرام سازی پس از تمرینات فیزیکی فوتبال به مدت 8 هفته (2 ماه) و هفته ای 3 جلسه ی 30 دقیقه ای بود. به منظور بررسی و تجزیه تحلیل داده‏ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه¬گیری تکراری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که اثر اجرای آرام سازی پیشرونده عضلانی بر مولفه های اعتماد به نفس، اضطراب شناختی، اضطراب جسمانی، حفظ و کنترل توپ، پاس صحیح و گرفتن صحیح توپ از حریف و در کل عملکرد بازیکنان معنی دار بود. همچنین اثر اجرای آرام سازی تجسم خلاق بر مهارت های حفظ و کنترل توپ، پاس صحیح و گرفتن صحیح توپ و در کل عملکرد بازیکنان معنی داری بوده است، اما در مولفه های اعتماد به نفس، اضطراب شناختی و اضطراب جسمانی معنی دار نبود. در نهایت می‎توان چنین اظهار داشت، کسانی که از شیوه آرام سازی تجسم خلاق استفاده کردند در مقایسه با کسانی که از شیوه آرام سازی پیشرونده عضلانی استفاده کردند اضطراب رقابتی آنان کاهش یافت، همچنین، ورزشکارانی که از شیوه آرام سازی عضلانی پیشرونده استفاده کردند در مقایسه با کسانی که از شیوه آرام سازی تجسم خلاق استفاده کردند عملکرد بهتری داشتند.