هدف اصلی در این پروژه در مرحله ی اول معماری داخلی مهمانپذیر لاله بر اساس اصول و استانداردهای موجود می باشد. بدین معنی که روند طراحی در ابتدا بر اساس توجه به استانداردهای بین المللی و تطبیق شرایط موجود با این استانداردها می باشد. هدف بعدی در این پژوهش دستیابی به الگوها و زبانی در معماری داخلی است که علاوه بر رعایت استانداردهای اولیه و همچنین روابط زیبایی شناسانه، بتوان به طرحی رسید که علاوه بر رفع نیازهای مسافران و گردشگران، بتواند به نوعی نماینده ی هویت و شخصیت هنر و معماری کشورمان در همه ی ابعاد آن در نظر گردشگران ایرانی و غیر ایرانی باشد تا علاوه بر ایجاد حس آرامش و آسایش، امکان تجربه و آشنایی با هویت فرهنگ بومی را داشته باشند. بهرهگیری از هنرهایی همچون نقاشی و مجسمه سازی نقشی عمده در بازیابی و نمایاندن هویت ایرانی به گردشگران خواهد داشت. با توجه به قرارگیری سایت پروژه (مهمانپذیر لاله) در خیابان لالهزار، و نظر به اینکه دوران شکوفایی خیابان لالهزار دههی چهل شمسی بوده است، در این پروژه سعی در بهرهگیری از هنر این دهه جهت ایدهپردازی در طراحی فضاها شده است تا با باززندهسازی حال و هوای دههی چهل خیابان لالهزار، گردشگران و مسافران با خاطرات جمعی و روح حاکم بر آن دوران آشنایی پیدا کنند. لازم به ذکر است سبک رایج هنرها از جمله نقاشی و مجسمه سازی در دههی مذکور مکتب سقاخانه میباشد که در فصل سوم از این رساله روند شکلگیری و رواج آن میان هنرمندان آن دوره به شرح و تفصیل آمده است. نتایج مطالعات تمام فصول این رساله در قالب ایدهها و راهکارهایی جهت نیل به اهداف مذکور و طراحی داخلی مطلوب مهمانپذیر لاله مورد استفاده قرار گرفته است. واژههای کلیدی: هتل، طراحی داخلی، لالهزار، فرهنگ،هویت، نقاشی، سقاخانه.