ناحیه ایذه بخشی از زاگرس چین¬خورده است که در شمال¬شرق استان خوزستان واقع شده است. آهنگ لرزه¬خیزی در گستره استان لرزه زمین¬ساخت زاگرس پیوسته و بیشتر از دیگر مناطق ایران بوده و در کل ناحیه به شکلی همگن و به صورت وقوع زمین¬لرزه¬هایی با بزرگای کوچک تا متوسط و در ژرفای کم در هر سال است. از سویی زمین¬لرزه¬های بزرگ در زاگرس الزاماً با گسیختگی سطحی همراه نمی¬باشند. سازوکار چیره زمینلرزه ها در گستره مورد مطالعه از نوع فشاری بوده و بر روی راندگی¬هایی که به موازات روندعمومی زاگرس قرار گرفته¬اند روی می¬دهند. دو سازوکار رویدادهای 08/ 07/ 2002 و 12/03/2004 به ترتیب با فعالیت گسلهای پس¬رانده آوردگان (قطعه شمالی گسل دوپلان) و پس¬راندگی تاقدیس لپه ارتباط دارند. در مورد توجیه ایجاد ¬ پس¬راندگی آوردگان و پس¬راندگی تاقدیس لپه، میتوان نقشه لایه جدایشی سازند هرمز، و برای سایر گسل¬های پس رانده ناحیه از جمله پس راندگی آلگی و تنگ کُرد نقش جدایشی سازند گچساران را موثر دانست. براساس مطالعات لرزه خیزی و لرزه زمین¬ساختی مهمترین چشمه لرزه¬زا نسبت به ساختگاه سد صیدون، گسل پنهان تنگ چویل می¬باشد که با توان لرزه¬زایی 3/6 ms ، در فاصله سطحی کمتر از یک کیلومتری (نزدیک¬ترین فاصله مستقیم سطحی تا ساختگاه) از ساختگاه سد قرار گرفته است.