در چند سال گذشته، میانگین سالانه ی رشد انرژی باد در دنیا حدود 30 درصد گزارش شده است. در کنار منافع این انرژی، معایبی نیز برای استفاده از آن وجود دارد که ازاین بین می توان به عدم امکان پیش بینی دقیق سرعت باد و درنتیجه متغیر بودن توان خروجی این نیروگاه اشاره نمود که برنامه ریزی استفاده از آن را مشکل نموده است. استفاده از سیستم های ذخیره ساز انرژی به عنوان راهکاری مناسب برای رفع عیب مربوط به متغیر بودن توان خروجی نیروگاه بادی مطرح گردیده است. تغییرات و عدم یکنواختی منحنی بار سبب شده است که در ساعات پیک بار از تمامی ظرفیت نصب شده ی تولیدی، استفاده شده و در ساعات کم باری مقدار زیادی از ظرفیت نصب شده خارج از مدار بماند. ازآنجاکه هزینه تولید و قیمت فروش برق در ساعات مختلف روز متفاوت بوده و این تفاوت به گونه ای است که در ساعات غیر پیک قیمت برق کم و در ساعات پیک قیمت برق زیاد است؛ ایده ذخیره¬سازی انرژی در ساعات غیر پیک و استفاده از آن در ساعات پیک مطرح شد. این پژوهش به جایابی توربین های بادی و ذخیره سازهای انرژی (همچنین منابع تولید پراکنده مرسوم) در شبکه توزیع پرداخته و ازآنجاکه از مدل بار و سرعت باد ساعتی سالیانه استفاده شده است؛ اگر برای محاسبه هزینه ها در هر ساعت از سال پخش بار اجرا شود؛ زمان اجرای برنامه بسیار طولانی می شود. لذا از خوشه بندی داده های توان تولیدی توربین های بادی و بار ساعتی استفاده گردیده است. ابتدا جایابی المان ها به صورت جداگانه و همزمان با اهداف کاهش هزینه تلفات و کاهش هزینه ی خرید انرژی از شبکه انجام گردید. سپس به نقش استفاده از ذخیره سازها در افزایش نفوذ منابع تولید پراکنده پرداخته و با استفاده از ذخیره ساز به حل مسئله نامتعادلی میان مقدار واقعی و مقدار پیش بینی شده توان خروجی توربین های بادی پرداخته شده است.