در این تحقیق تاثیر افزایش درصد سیلیسیم تا 14 درصد و نیز عملیات همگن کردن، بر ریزساختار و مقاومت به خوردگی چدن در محیطهای آب دریا و اسیدسولفوریک با غلظت های 20، 40،60 درصد وزنی مورد بررسی قرار گرفت . برای انجام کار، ذوب با ترکیب مناسب به وسیله کوره القایی تهیه شد و نمونه ها در دمای 900 درجه سانتی گراد به مدت (1-5) ساعت تحت عملیات حرارتی قرار گرفتند. سپس آزمایش های خوردگی به دو روش غوطه وری و پلاریزاسیون آندی - کاتدی بر روی نمونه ها انجام شد. به منظور بررسی تغییرات سختی، نمونه ها به دو روش برینل و راکول سی سختی سنجی شدند. برای بررسی ریزساختار، نمونه ها پولیش و اچ شدند و سپس توسط میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفته و عکس های ریزساختاری تهیه شد. نتایج نشان داد که با افزایش درصد سیلیسیم سرعت خوردگی چه در آب دریا و چه در اسیدسولفوریک کاهش یافته و ریزساختاری با زمینه سیلیکوفریتی پدید می آید، در نتیجه سختی افزایش می یابد. سرعت خوردگی در محیط اسیدسولفوریک 20 درصد از بقیه بیشتر بود. در آلیاژهای با درصد سیلیسیم پایین، عملیات حرارتی انجامد شده موجب تغییر ساختار زمینه از پرلیت به فریت و در نتیجه کاهش سرعت خوردگی می گردد.