هدف از این پژوهش، تعیین تأثیر مکمل¬سازی حاد کافئین بر شاخص¬های قلبی-تنفسی مردان غیرفعال طی یک پروتکل هوازی بود. به همین منظور، 30 نفر از دانشجویان پسر غیر ورزشکار سالم (سن66/1±78/20سال، وزن76/9±44/70 کیلوگرم، قد 06/8± 83/173سانتی¬متر، درصد چربی 06/4± /34/20 به شکل تصادفی به دو گروه مکمل و دارونما تقسیم شدند.آزمون در دو مرحله بافاصله زمانی یک هفته از آزمودنی¬ها به عمل آمد. در مرحله پیش¬آزمون آزمودنی¬های هر دو گروه بدون مصرف هیچ نوع دارویی بر روی دستگاه نوارگردان تحت کنترل کامپیوتر پروتکل را اجرا کردند و در مرحله¬ی پس آزمون یک ساعت قبل از اجرای آزمون اصلی، آزمودنی¬های گروه مکمل 6 میلی گرم کافئین به ازای هر کیلوگرم از وزن بدنشان و گروه دارونما نیز همزمان به همان میزان نشاسته در کپسول-های یک شکل دریافت کردند. آزمون بالک شامل پیاده¬روی تند با سرعت ثابت 4/5 کیلومتر بر ساعت و شیب صفر درصد شروع و پس از 1 دقیقه شیب 2 درصد و بعد به ازای هر دقیقه 1 درصد تا واماندگی ارادی فرد افزایش می-یافت. از ابتدای آزمون تا مرحله¬ی واماندگی گازهای تنفسی آزمودنی¬ها نفس به نفس از طریق ماسک دستگاه گازآنالیزور powercube – ergo ساخت کشور آلمان، جمع¬آوری می¬شد. فشارخون و ضربان قلب آزمودنی¬ها در حالت استراحت، بلافاصله و 3 دقیقه پس از آزمون با فشارسنج جیوه¬ای و ضربان سنج (پولار) ساخت کشور فنلاند اندازه¬گیری شد. برای بررسی داده های جمع آوری شده از آزمون شاپیرو- ویلک جهت تعیین طبیعی بودن توزیع داده ها و برای مقایسه دو گروه در پیش¬آزمون و پس¬آزمون از آزمون آماری آنکووا و سطح آماری05/0≥p، استفاده شد. نتایج تحقیق حاضر حاکی از آن بود که مکمل¬سازی حاد ¬کافئین بر شاخص¬های,vo2max co2 ,ve o2-pulse [ml/beat]، زمان واماندگی و فشارخون سیستولیک، دیاستولیک و ضربان قلب در زمان های استراحت، بلافاصله بعد از تمرین و ریکاوری تأثیر معنی¬داری ندارد اما در نسبت تبادل تنفسی (rer) کاهش معنی داری یافت. و همچنین زمان واماندگی افزایش غیر معناداری را نشان داد (05/0≥p). با توجه به نتایج چنین می¬توان نتیجه گیری کرد که مصرف mg/kg6 کافئین بر حداکثر اکسیژن مصرفی،فشارخون و ضربان قلب تأثیر معناداری ندارد و افراد می¬توانند بدون نگرانی از عوارض جانبی فیزیولوژیکی از دوز مذکور استفاده کنند و کاهش rerمی¬تواند دلیلی بر تمایل بدن به استفاده از چربی ها در طی یک فعالیت استقامتی باشد.