لازمه گریز از پیامدهای نامطلوب گردشگری و دستیابی به الگوی بهینه توسعه مقصد گردشگری برنامه ریزی زمین و ارزیابی توان اکولوژیکی است . یکی از بخش هایی که در صنعت توریسم مورد توجه گردشگران و جهان گردان قرار گرفته است صنعت اکوتوریسم است. در این مقاله به تعیین توان طبیعی جزیره هنگام در استان هرمزگان به منظور توسعه فعالیتهای اکوتوریستی و انتخاب مناسب ترین مکان های توسعه ی اکوتوریسم با استفاده از روش فرایند تحلیل شبکه ای (anp) پرداخته شده است. در این راستا با 11 معیار و 35 زیر معیار( شاخص ) از مطالعات پیشین و روش دلفی شناسایی شد که با استفاده از پرسشنامه دلفی در نهایت 28 شاخص (زیرمعیار) که بیشترین امتیاز را کسب نمودند به عنوان معیارهای مورد مطالعه شناسایی گردیدند. سپس با استفاده از روش anp و با کمک گرفتن از نرم افزار super decisions معیارهای انتخاب شده وزن دهی و اولویت بندی شدند و در نهایت بر اساس معیارهای انتخاب شده نقشه لایه های مکانی مربوط به هر یک از آنها در محیط gis (سامانه اطلاعات جغرافیایی) و با استفاده از نرم افزار arc gis10 تهیه گردید و سپس تلفیق شاخصها با استفاده از مدل saw انجام شد و نتایج حاصله به کمک تکنیک natural break در پنج کلاس طبقه بندی شدند . بر اساس نتایج حاصل شده ، 396554 متر مربع از اراضی جزیره هنگام دارای توان توسعه ی بسیار بالا،451115 مترمربع از اراضی دارای توان توسعه بالا، 814650 مترمربع از اراضی دارای توان توسعه ی متوسط و 816203 متر مربع از اراضی دارای توان پایین و 788323 مترمربع از اراضی دارای توان بسیار پایین توسعه می باشند ، به عبارتی حدود 25/9درصد ازکل اراضی جزیره هنگام دارای توان طبیعی بالا و بسیار بالا و مناسب برای توسعه فعالیت های اکوتوریستی می باشند و 25 درصد از کل اراضی دارای توان طبیعی متوسط می باشند که نشان می دهد جزیره هنگام برای توسعه فعالیتهای اکوتوریستی توان قابل توجهی دارد . واژه های کلیدی: توان طبیعی- اکوتوریسم-anp – سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis)- جزیره هنگام