هدف تحقیق حاضر، مقایسه پاسخ تستوسترون، کورتیزول و لپتین به یک جلسه فعالیت ترکیبی با شدت های مختلف در دانشجویان پسر تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز بود. روش شناسی: در این تحقیق 10 مرد فعال (1/15±20/3سال ) با شاخص توده بدنی (1/73±21/88 کیلوگرم بر متر مربع) به طور داوطلب با دارا بودن شرایط لازم شرکت کردند. هریک از شرکت کنندگان فعالیت ترکیبی (ابتدا بخش هوازی سپس مقاومتی) را در سه شدت کم، متوسط و زیاد انجام دادند برای مقایسه شدت های مختلف فعالیت ترکیبی، مرحله هوازی فعالیت به شکل دویدن روی تردمیل با سرعت 8، 6/9 و2/11 کیلومتر بر ساعت و هزینه مشابه 300 کیلوکالری و مرحله مقاومتی بر اساس 45 ،65 و 85 درصد حداکثر قدرت بیشینه در شش حرکت یکسان سازی شد نمونه گیری خون قبل، بلافاصله بعد و 24 ساعت بعد از هر جلسه فعالیت انجام شد. یافته ها: بین پاسخ کورتیزول بلافاصله و 24 ساعت پس از شدت های مختلف یک جلسه فعالیت ترکیبی تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین غلظت لاکتات در نمونه گیری زمانهای مختلف تفاوت معنی داری را نشان داد (0/05>p). سایر تغییرات معنی دار نبود (0/05<p). نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که شدت های مختلف فعالیت ترکیبی با برابر سازی هزینه انرژی تا 300 کیلو کالری در بخش هوازی و همسان سازی بار کار در بخش مقاومتی بر میزان تستوسترون، کورتیزول و لپتین مردان فعال تاثیر چندانی ندارد.