چکیده هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش انگیزش تحصیلی بر ابعاد شناختی-انطباقی، شناختی-غیر انطباقی، رفتاری-انطباقی و رفتاری-غیر انطباقی انگیزش و عملکرد تحصیلی دانش آموزان سال دوم دبیرستان های پسرانه شهر بوشهر بود. آموزش انگیزش تحصیلی (طی 13 جلسه آموزشی) به عنوان متغیر مستقل و خود اثربخشی، تبحر گرایی، ارزش گذاری، پایداری، برنامه ریزی، مدیریت تکلیف، اضطراب، اجتناب از شکست، کنترل نامطمئن، خود ناتوان سازی، عدم التزام تحصیلی و عملکرد تحصیلی به عنوان متغیرهای وابسته بودند. پژوهش حاضر یک طرح آزمایشی میدانی با پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامه انگیزش و التزام تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی، مارتین، پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودگردان، زیمرمن و مارتینز-پونز، و پرسشنامه راهبردهای انگیزشی یادگیری، اکلس، بودند. نمونه پژوهش شامل 60 دانش آموز پسر سال دوم دبیرستانی شهر بوشهر در سال تحصیلی 88-1387 بود که با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. سپس، به گروه آزمایش انگیزش تحصیلی آموزش داده شد و به گروه گواه هیچ آموزشی ارائه نشد. پس از اتمام دوره آموزشی بلافاصله از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. در نهایت، پس از 6 هفته از اتمام دوره آموزشی، دوباره از هر دو گروه آزمون انگیزش و التزام تحصیلی به عنوان پیگیری، گرفته شد. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوا) نشان داد که آموزش انگیزش تحصیلی باعث افزایش معنی داری در خود اثر بخشی، تبحر گرایی، ارزش گذاری، پایداری، مدیریت تکلیف و عملکرد تحصیلی شد و همچنین، باعث کاهش معنی داری در اضطراب، اجتناب از شکست و کنترل نامطمئن گردید. اما در متغیرهای برنامه ریزی، خودناتوان سازی و عدم التزام تحصیلی تغییر معنی داری صورت نگرفت. همچنین، نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری با سنجش های تکراری نشان داد که اثر آموزش انگیزش تحصیلی در طول زمان بر خود اثر بخشی، تبحر گرایی، ارزش گذاری، پایداری، برنامه ریزی، اضطراب، اجتناب از شکست، کنترل نامطمئن، خودناتوان سازی، عدم التزام تحصیلی و عملکرد تحصیلی پایدار است، اما در متغیر مدیریت تکلیف تداوم اثر مداخله مشاهده نشد.

هدف پژوهش حاضر مقایسه دلبستگی، خودکارآمدی، احساس تنهایی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی دختر دارای مادرانی با سبک های فرزندپروری متفاوت می باشد. نمونه پژوهش شامل 367 نفر از دانش آموزان دبیرستانی در شهرستان خرم آباد می باشد، که بر اساس روش نمونه گیری تصادفی مرحله ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه در این پژوهش از پرسشنامه دلبستگی به والدین، پرسشنامه خودکارآمدی، پرسشنامه احساس تنهایی، پرسشنامه سبک های فرزندپروری و از معدل تحصیلی نوبت اول استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چند متغیری (مانوا) و تحلیل واریانس تک متغیری (آنوا) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین دانش آموزان دارای مادرانی با سبک های فرزندپروری متفاوت (مقتدرانه، آسان گیر و مستبدانه) از نظر عملکرد تحصیلی تفاوت معنی-داری وجود ندارد. در حالی که از نظر دلبستگی به مادر، خودکارآمدی و احساس تنهایی تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که دانش آموزان دارای مادران با سبک فرزندپروری مقتدرانه نسبت به مادران با سبک فرزندپروری آسان گیر و مستبدانه از دلبستگی به مادر و خودکارآمدی بیشتر و احساس تنهایی کمتری برخوردار هستند.