هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش طرحواره های ناسازگار اولیه بر اضطراب اجتماعی با توجه به اثرات میانجی تنظیم هیجان بود. در راستای این هدف از جامعه دانشجویان دانشگاه تبریز تعداد 300 نفر به شیوه خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های طرحواره ناسازگار(یانگ)، اضطراب اجتماعی(کانورد) و تنظیم هیجان(گروس و جان) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل مسیر انجام گرفت. تحلیل داده ها نشان داد که طرحواره های بریدگی- طرد، خودگردانی/ عملکرد مختل، محدودیت مختل، دیگرجهت مندی و گوش بزنگی بیش از حد و بازداری بواسطه تنظیم هیجانی نقش مثبت و معنی دار در نشانه های اضطراب اجتماعی دارند (1./. p<). از سویی نتایج نشان داد که در بین طرحواره های ناسازگار اولیه نقش گوش بزنگی، خودگردانی/عملکرد مختل و بریدگی/ طرد در اضطراب اجتماعی، برجسته تر از طرحواره های محدودیت مختل و دیگر جهت مندی است. نتایج حاصل حاکی از آن است که اضطراب اجتماعی نه تنها از بدکارکردی شناختی در قالب طرحواره های ناسازگار تأثیر می پذیرد بلکه نشانه های این اختلال بواسطه بدتنظیمی های هیجانی، تشدید می شود به نحوی که اثرات منفی شناختواره های معیوب بر اضطراب اجتماعی از طریق عملکرد معیوب تنظیم هیجانی افزون تر می گردد و باعث تشدید علایم اضطراب اجتماعی می گردد.