هدف از این تحقیق بررسی تأثیر یک جلسه فعالیت هوازی دویدن روی نوارگردان تا حد واماندگی با و بدون مصرف مکمل منیزیم سولفات بر شاخص¬های فعالیت الکتریکی عضله، لاکتات، vo2max، زمان رسیدن به واماندگی و آستانه تهویه¬ای در مردان غیرفعال دانشگاهی و ارتباط بین آن ها بود. روش شناسی: 16 دانشجوی پسر غیرفعال (سن 18/1 ± 25/25 سال، قد 75/4 ± 18/176 سانتی¬متر، وزن 65/25 ± 51/79 کیلوگرم) به طور تصادفی و دوسوکور به دو گروه مکمل و دارونما تقسیم شدند. و به ترتیب به مدت 14 روز مکمل و دارونما مصرف نمودند. قبل و بعد از دوره مکمل¬گیری، تست بروس فزاینده برای تعیین شاخص¬های فعالیت الکتریکی عضله، لاکتات، vo2max ، زمان رسیدن به واماندگی و آستانه تهویه¬ای انجام شد. فعالیت emg از عضلات، دوسر رانی، پهن میانی، پهن خارجی، نعلی، ساقی قدامی و دوقلو داخلی ثبت شد. یافته-ها: vo2max ، زمان رسیدن به واماندگی و آستانه تهویه¬ای گروه مصرف کننده منیزیم سولفات به ترتیب با افزایش (5 %)، (44/5%) و (57/11 %) همراه بود. مکمل منیزیم سولفات بروز آستانه خستگی الکترومیوگرافی را افزایش (140%) و زمان رسیدن به واماندگی در هنگام اجرای تست فزاینده هوازی را به تأخیر انداخت و آستانه تهویه¬ای ، vo2max را به طور معناداری افزایش داد ( 05/0 p<). همچنین بین شاخص¬های الکترومیوگرافی عضلانی، vo2max و آستانه تهویه¬ای همبستگی معناداری وجود داشت ( 05/0 p<). نتیجه-گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد مصرف مکمل منیزیم موجب کاهش شیب خستگی یا fft عضله به دنبال یک جلسه فعالیت دویدن وامانده ساز روی نوارگردان می شود. به عبارت دیگر زمان رسیدن به خستگی الکترومیوگرافی بهبود می یابد. همچنین vo2max آزمودنی های مصرف کننده مکمل منیزیم به طور معنی داری بهبود یافت. از سوی دیگر، زمان رسیدن به خستگی و آستانه تهویه ای مردان مصرف کننده منیزیم افزایش یافت که در مجموع نشان دهنده تأثیر مثبت مکمل منیزیم بر اجرای فعالیت شدید حاد می باشد. همچنین بین شاخص های متابولیک و الکترومیوگرافی ارتباط همبستگی مشاهده شد. بنابراین مصرف مکمل منیزیم برای بهتر شدن عملکرد مردان غیرفعال توصیه می شود.