تیلریوز اسبی خساراتی جدی به صنعت تولید و صادرات اسب وارد می کند. از آنجا که حیوانات حامل مهم ترین مخزن گسترش عفونت می باشند، بنابراین شناسایی آنها دارای اهمیت می باشد. هدف: هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی وجود تیلریا اکوئی در شترها به عنوان حیوان حامل در استان یزد، منطقه ای که در آن جمعیت قابل توجهی از شتر و اسب وجود دارد و تیلریوز اسبی شایع می باشد. مواد و روش کار: در این مطالعه از 161 شتر از مناطق مختلف استان نمونه گیری صورت گرفت. برای شناسایی تیلریا اکوئی از pcr استفاده شد که در آن ژن 18s rrna تکثیر گردید. موارد مثبت توالی یابی شد. نتایج: از 161 نمونه، 7 نمونه (3/4%) با استفاده از روش pcr، آلوده به تیلریا اکوئی تشخیص داده شد. توالی ژن 18s rrna تمام جدایه ها، بیش از 99 درصد شباهت با یکدیگر و تیلریا اکوئی جدا شده از اسب ها و شترهای مطالعات دیگر داشته است. بر اساس جایگزینی تک نوکلئوتیدی در ژن 18s rrna از شترهای مورد مطالعه، 3 ژنوتیپ مختلف شناسایی و به بانک ژن ارائه شد. بحث: بر اساس همولوژی های بین توالی 18s rrna تیلریا اکوئی به دست آمده از شترها و اسب-های مطالعه و ارائه شده به بانک ژن، درخت فیلوژنی 3 شاخه بسیار مرتبط مجزا تشکیل داد. سن، جنس و محل به عنوان عوامل خطر آلودگی با تیلریا اکوئی در شترهای این مطالعه مشخص نشد. در پایان، این مطالعه نشان داد که در حال حاضر شترهای ایران به تیلریا اکوئی آلوده اند و شتر باید به عنوان حامل انگل تیلریا اکوئی مورد توجه قرار گیرد.