باکتری های حل کننده فسفات و تثبیت کننده نیتروژن نقش مهمی در تامین نیاز گیاهان به عناصر غذایی را دارند. این باکتری ها در اطراف ریشه گیاه مستقر شده و در تامین و جذب عناصر غذایی نقش دارند. همچنین قارچ های میکوریز نیز اهمیت ویژه ای در چرخه عناصر غذایی به ویژه فسفر دارند که به صورت همزیستی با گیاهان باعث ایجاد مقاومت به خشکی می شوند. به منظور بررسی اثر کارایی باکتری های محرک رشد گیاهان و قارچ های میکوریز آربوسکولار بر رشد، عملکرد و صفات کیفی پیاز خوراکی توده هوراند آزمایشی مزرعه ای به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با 8تیمار و 3 تکرار در مزرعه به اجرا در آمد. در این آزمایش پیاز خوراکی توده هوراند با باکتری های azospirillum ac46iو pseudomonas fluorescens chao ویک گونه قارچ میکوریز آربوسکولارglomus intraradices تلقیح و کاشته شد. در مرحله پیازدهی، تعداد برگ، نسبت پیازدهی و وزن تر و خشک بوته و در مرحله رسیده سوخ، عملکرد و شاخص های کیفی شامل tss، فسفر، پتاسیم، درصد ماده خشک اندازه گیری شد. اثر تیمار بر tss، تعداد پوسته خارجی، تعداد مرکز و چند قلویی، غلظت پتاسیم، معنی دار نبود. ولی تعداد برگ، وزن تر پیاز، وزن خشک پیاز، قطر گردن سوخ، طول بوته، وزن تر کل پیاز، شاخص برداشت، درصد ماده خشک، تعداد فلس خوراکی، قطر سوخ در زمان برداشت، عملکرد، درصد کلنیزاسیون، غلظت فسفر، نسبت پیازدهی و محتوای کلروفیل در سطح احتمال 1درصد و وزن خشک اندام هوایی، طول شبه ساقه، قطر سوخ، وزن تر برگ، در سطح احتمال 5درصد تحت تاثیر تیمار باکتری های محرک رشد گیاه و قارچ میکوریز معنی دار بود. که تیمار تلفیقی قارچ های میکوریز به همراه باکتری های محرک رشد گیاه (pgpr) نتایج بهتری را نسبت به بقیه تیمارهای میکروبی در بهبود صفات کمی و کیفی پیاز خوراکی توده هوراند داشت. در مواردی تاثیر باکتری ها و قارچ میکوریز به صورت منفرد بیشتر از ترکیب تلفیقی بود و همچنین در بعضی تیمارها ترکیب تلفیقی باکتری های محرک رشد و قارچ میکوریز نتایج مثبتی را به همراه داشته است.