پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی (اکتشافی)- تفسیری به تبیین مسأله خود با عنوان تحلیل ساختاری آثار نقاشان زن دهه های 70 و 80 ه.ش ایران می پردازد و به دنبال کشف و بیان وضعیت نقاشی زنان معاصر ایران است. هدف این پژوهش شناخت صورتبندی و مولفه های نقاشی زنان هنرمند در دهه های مذکور و تعیین جایگاه مسأله جنسیت در آثار این هنرمندان است. بی شک گشایش فضای هنری برای زنان و افزایش تعداد آنها در فعالیت های هنری خود میدانی برای محقق می سازد تا برای شناسایی فضای هنر معاصر ایران، نقاشی زنان را به عنوان مطالعۀ موردی بررسی نماید. برای تحقق این هدف در این پژوهش از نظریه پل گی و جدول او در تحلیل متن استفاده شده است. جامعه آماری شامل 10 هنرمند نقاش زن معاصر(پنج هنرمند از فعالان دهۀ هفتاد و پنج هنرمند از فعالان دهۀ هشتاد) می باشد؛ و از هر هنرمند 10 اثر انتخاب و در جدول مورد نظر تحلیل شده است. داده های جداول و یافته های تحقیق، ساختار و مولفه های موجود در آثار هنرمندان نقاش زن معاصر ایرانی را نشان می دهند و ژانرهای موجود در این آثار همچون: توجه به نظام شهری وصنعتی جهان معاصر، هویت فردی و باورهای دینی، زنانگی و ... را بیان می دارند. از طرف دیگر جایگاه پر اهمیت مسأله جنسیت و هویت زنانه و نمایش محیط زیستۀ زن در دنیای امروز را بر ما مشخص می سازند.