به منظور بررسی تأثیر پودر و اسانس آویشن و پونه کوهی در مقایسه با آنتی بیوتیک (ویرجینیامایسین) بر عملکرد بلدرچین های گوشتی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 12 تیمار به اجرا درآمد. تیمار های آزمایشی شامل جیره پایه بدون افزودنی غذایی، آنتی بیوتیک یا سطوح مختلف 1/0 و 2/0 درصد پودر و 50، 100 و 200 میلی گرم در کیلوگرم اسانس آویشن و پونه بود. نتایج نشان داد، بلدرچین های تغذیه شده با آنتی بیوتیک و 2/0 درصد پودر پونه از وزن بدن و افزایش وزن روزانه بالاتری نسبت به دیگر تیمار ها برخوردار بودند، بالاترین مصرف خوراک در سن 35-21 روزگی با تیمار آنتی بیوتیک و 2/0 درصد پودر پونه مشاهده شد که با تیمار مخلوط اسانس ها (200 میلی گرم در کیلوگرم) اختلاف معنی داری داشت (05/0>p). کمترین ضریب تبدیل غذایی در سن 21-0 روزگی مربوط به تیمار آنتی بیوتیک بود (05/0>p). بیشترین وزن نسبی پیش معده و کمترین میزان چربی شکمی متعلق به گروه 2/0 درصد پودر پونه بود، که با تیمار آنتی بیوتیک اختلاف معنی داری داشت (05/0>p). بالاترین وزن نسبی سکوم مربوط به تیمار اسانس آویشن بود که با تیمار 2/0 درصد پودر پونه اختلاف معنی داری داشت (05/0>p). پودر و اسانس آویشن و پونه بر کیفیت گوشت تأثیر مثبتی داشت و سبب کاهش تیوباربیتوریک اسید، dripping loss وcooking loss شد و phو ظرفیت نگهداری آب را افزایش داد. بیشترین و کمترین تعداد باکتری لاکتوباسیل نسبت به گروه شاهد به ترتیب با تیمار پونه (به جزء 200 میلی گرم در کیلوگرم اسانس) و آنتی بیوتیک مشاهده شد. کمترین تعداد باکتری های کلی فرم مربوط به تیمار آنتی بیوتیک بود. بیشترین طول و عرض پرز و کمترین عمق کریپت در تیمار پونه (به جزء 200 میلی گرم در کیلوگرم اسانس) مشاهده شد. در تیمار آنتی بیوتیک علاوه بر طول و عرض پرز ها، عمق کریپت نیز به طور معنی داری افزایش پیدا کرد (05/0>p). در نتیجه افزودن 2/0 درصد پودر برگ پونه کوهی در جیره بلدرچین های گوشتی سبب بهبود عملکرد، کیفیت گوشت، مورفولوژی و فلور میکروبی روده شد.