هدف :رضایت زناشویی یک متغیر کلیدی در به هم ریختن تعادل خانواده به خاطر مشکلات رفتاری کودکان است.پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه رضایتمندی زوجیت والدین با پیشرفت تحصیلی و سازش یافتگی اجتماعی فرزندان انجام شد. روش: ابزار جمع آوری اطلاعات در این پژوهش دو پرسشنامه بود. برای سنجش رضایت زناشویی پدر ومادر دانش آموزان پرسشنامه رضایت زناشویی افروز؛ برای سنجش سازگاری اجتماعی دانش آموزان پرسشنامه سازگاری اجتماعی کالیفرنیاو برای سنجش پیشرفت تحصیلی از میانگین نمرات دانش آموزان در نوبت گذشته استفاده شد..برای توصیف داده ها از نمودار میله ای، میانگین وانحراف استانداردوبرای پاسخ به فرضیه های پژوهش ازآزمون کلموگروف- اسمیرنف،ضریب همبستگی پیرسون ورگرسیون چند متغیره گام به گام استفاده شد. یافته ها : نتایج پژوهش نشان دادکه رضایت زناشویی ومقیاسهای آن در والدین؛ سازش یافتگی اجتماعی ومولفه های آن دردانش آموزان به صورت نرمال توزیع شدند.میانگین رضایت مندی زوجیت پدران بیشتر ازمادران بود. مقیاسهای مطلوب اندیشی همسران و رفتارهای شخصی در پدران بیشتر ازمادران بود. مقیاسهای رفتارهای ارتباطی واجتماعی، روش حل مسئله، امورمالی وفعالیتهای اقتصادی، روش فرزندپروری، اوقات فراغت و تعامل احساسی،کلامی وبصری در مادران بیشتر از پدران بود. میانگین رضایت مندی زوجیت والدین و مقیاسهای آن ازحدوسط کمتربود. .میانگین سازش یافتگی اجتماعی ومولفه های آن دردانش آموزان تقریبأ درحدوسط بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده بین رضایت مندی زناشویی والدین با پیشرفت تحصیلی و سازش یافتگی اجتماعی فرزندان رابطه ی معناداری وجود دارد. ولی با توجه به محدودیت ها به پژوهش های بیشتری نیاز می باشد. کلیدواژه:رضایت زناشویی،پیشرفت تحصیلی،سازش یافتگی اجتماعی