قلب انسان به عنوان یک عضو حیاتی بدن مانند یک پمپ عمل می کند. یک پمپ عضلانی قوی که وظیفه دارد خون پر از اکسیژن را به تمام نقاط بدن برساند. دریچه های قلب به دلایل گوناگون ممکن است به خوبی کار نکنند و ضرورت تعویض دریچه و استفاده از دریچه های مصنوعی قلب را در پی داشته باشند. میزان لخته شدن خون و جذب میکروب بر روی سطح دریچه های مصنوعی قلب یکی از معضلاتی است که همواره جامعه پزشکی با آن مواجه است. برای حل این مشکل، ایجاد یک سطح آبگریز یا فوق آبگریز بر روی دریچه مصنوعی قلب پیشنهاد شد. در این پژوهش با استفاده از روش سل-ژل، سل نانوذرات سیلیکای اصلاح شده به صورت درجا، تولید شد و خاصیت آبگریزی آن بعد از پوشش دهی این ترکیب بر روی دریچه مصنوعی قلب، مورد بررسی قرار گرفت. اندازه زاویه تماس آب با سطح دریچه پوشش داده شده برابر 120 درجه است که نسبت به حالت اولیه حدودا 2 برابر شده، و چسبندگی پوشش بر روی دریچه با توجه به استاندارد astm d 3359، برابر 4b است. نتایج بدست آمده از میکروسکوپ نیروی اتمی، کاهش زبری سطح را نشان می دهد. نتایج حاصل از آنالیز طیف سنجی مادون قرمز با تبدیل فوریه و تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی بدست آمده از پوشش، تشکیل و توزیع یکنواخت نانوذرات کروی سیلیس و همچنین اصلاح سطح آنها به وسیله ترکیب سیلانی پرفلورو اکتیل تری اتوکسی سیلان را، به خوبی نشان می دهد.