پژوهش حاضر با هدف طراحی الگویی جهت ارزیابی عملکرد آموزشی اعضای هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی به روش توصیفی پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش مشتمل بر کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی در سال تحصیلی 91-90 بود که تعداد آنها 370 نفر می باشد. نمونه آماری این پژوهش تعداد 220 نفر بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده است. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 191 نفر برآورد شد که با احتساب افت و دیگر مسائل جانبی حجم نمونه 220 نفر در نظر گرفته شد که از این تعداد 196 پرسشنامه عودت داده شد. ابزار اندازه گیری پژوهش شامل پرسشنامه محقق ساخته سنجش عملکرد آموزشی اعضای هیات علمی را با 48 عبارت که براساس مطالعات انجام شده در زمینه ادبیات و پیشینه پژوهشی بدست آمده بود می سنجید. پرسشنامه محقق ساخته سنجش عملکرد آموزشی اعضای هیات علمی از روایی محتوایی و سازه برخوردار است. پایایی پرسشنامه به وسیله ضریب آلفای کرانباخ 953/0 محاسبه گردید. همچنین پرسشنامه تعهد سازمانی آلن و مه یر با آلفای کرونباخ 96/0 ، پرسشنامه خودکارآمدی معلمان شوارتز و همکاران با آلفای کرونباخ 8/0 و پرسشنامه رضایت شغلی پاول اسپکتور با آلفای کرونباخ 9/0، بود. برای مشخص کردن مهم ترین شاخصهای عملکرد آموزشی اعضای هیات علمی از روش تحلیل عاملی استفاده گردید. بر این اساس شاخصهای فرایند تدریس (ارائه محتوا)، اخلاق حرفه ای، مسئولیتهای آموزشی، برنامه ریزی و آمادگی، مدیریتی، توسعه حرفه ای و رفتاری – شناختی به عنوان شاخصهای کلیدی عملکرد آموزشی اعضای هیات علمی مشخص شدند. همچنین برای مشخص کردن سهم خودکارآمدی استادان، تعهد سازمانی و رضایت شغلی آنها به عنوان عوامل موثر بر عملکرد آموزشی اعضای هیات علمی دانشگاه از مدلسازی معادلات ساختاری بهره گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد همه ضرایب مسیر متغیرهای مستقل با عملکرد آموزشی اعضا هیئت علمی رابطه مثبت و معنی دار دارند و از بین این متغیرها خود کارامدی دارای ضریب مسیر بزرگتری می باشد که به معنای این است که خودکارآمدی بیشتر از سایر متغیرها بر روی عملکرد تاثیر می گذارد.