طی60 روز آزمایش تأثیر پروبیوآنزیم بر فاکتورهای رشد و بقاء، ترکیب لاشه و مقاومت در برابر استرس شوری در پست لارو میگوی وانامی موردبررسی قرار گرفت. باتوجه به اهمیت استفاده از باکتری¬های پروبیوتیکی و آنزیم¬های هضمی در افزایش کارایی تغذیه و بهبود نرخ رشد این آزمایش با هدف بررسی تاًثیر استفاده هم زمان باکتری¬های پروبیوتیکی با آنزیم¬های هضمی بر شاخص¬های رشد و بقاء و ترکیب لاشه در پست لارو میگوی وانامی انجام گرفت. پروبیوآنزیم شامل شش نوع از آنزیم¬های هضمی (protease, celullase, ?-amylase, ?-glucanase 2.1.4 -3.2.1.6 ,?-xylanase 3.2.1.8) و چهار نوع از باکتری¬های پروبیوتیکی (b.subtilis, b.licheniformis, enterococcus faecium, lactobacillus acidophiluc) به جیره غذایی پایه با سه غلظت مختلف (تیمار1: g/kg 0/1، تیمار2: g/kg 5/0 و تیمار3: g/kg 25/0) اضافه شد. تعداد 70 قطعه پست لارو با میانگین وزن اولیه 43 میلی¬گرم به¬طور تصادفی در 12 آکواریوم شامل سه تکرار برای هر تیمار در نظر گرفته شد. در پایان دوره میگوهای تیمار2 دارای بیشترین میانگین رشد و بقاء و بهترین عملکرد را در ترکیب لاشه نسبت به سایر تیمارها و گروه شاهد بودند و تفاوت معنی¬داری ) 05/0(p < نسبت به سایر گروه¬ها داشتند. نتایج حاصل از آزمون شوری ppt)0، ppt40 و ppt60( نشان داد که بیشترین مقاومت در برابر شوری ppt60 را تیمار2 و بیشترین مقاومت را در برابر آب شیرین را تیمار2 و تیمار3 داشته و تفاوت معنی داری ) 05/0(p < در نرخ بقاء با گروه شاهد داشتند. همچنین تلفاتی در آزمون شوری ppt40 در هیچ یک از گروه ها مشاهده نشد. نتایج این آزمایش نشان داد غلظت های مشخصی از پروبیوتیک و آنزیم تأثیر مثبت بر عملکرد رشد و بقاء، محتوی ترکیب لاشه و مقاومت در برابر تنش شوری در پست لارو میگوی وانامی دارد. هرچند غلظت های بالا اثر منفی بر رشد و برخی از فاکتورهای ترکیب لاشه و غلظت های پایین تأثیر کمی بر رشد داشتند.