هدف : درد شانه در افراد استفاده کننده از صندلی چرخدار ، یک یافته شایع پس از آسیب نخاعی می باشد که عملکرد شانه را در این افراد محدود می کند ، پژوهش حاضر به منظور تعیین تاثیر ورزش متمرکز شانه بر درد و عملکرد شانه بیماران دچار ضایعات نخاعی استفاده کننده از صندلی چرخدار انجام شده است . روش بررسی : پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است ، نمونه های این مطالعه شامل 43 بیمار واجد معیارهای ورود بودند که از میان 82 نفر از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی (ره) تهران در فاصله زمانی 5/8/1391 تا 5/10/1391 انتخاب شدند و به روش تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد قرار گرفتند ، به هر یک از نمونه های گروه مداخله ، 8 حرکت ورزشی متمرکز شانه آموزش وکتابچه آموزشی نیز ارائه گردید گروه مداخله هر حرکت ورزشی را هر هفته ،یک روز در میان 10 تا 20 بار به مدت 8 هفته انجام دادند انجام منظم ورزش ها توسط محقق به شکل تلفنی کنترل می شد . ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه دموگرافیک ، شاخص تعیین درد شانه در افراد استفاده کننده از صندلی چرخدار(wheelchair users shoulder pain index) و پرسشنامه بررسی عملکرد شانه در بیماران ارتوپدی(shoulder rating questionnaire) بوده میزان درد شانه و عملکرد شانه قبل از مداخله و همچنین یک ماه بعد از مداخله در هر دو گروه مداخله و شاهد ارزیابی شد و همچنین بین دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت . تجزیه و تحلیل داده ها توسط آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی (کای دو، آزمون دقیق فیشر، t مستقل، t زوجی، یومان ویتنی، ویلکاکسون و تحلیل کوواریانس) صورت گرفت . یافته ها : نتایج نشان داد که میانگین درد و عملکرد شانه قبل از مداخله در دو گروه مداخله و شاهد اختلاف معناداری نداشته(به ترتیب p=0/999 ، p=0/136) در حالی که بعد از مداخله اختلاف معناداری به نفع گروه مداخله داشته اند (p<0/001) . همچنین آنالیز کوواریانس با کنترل متغیرهای درد و عملکرد شانه در پیش آزمون تاثیر مداخله را در سطح معنا داری به میزان 92% مورد تاکید قرار داد(p<0/001) . نتیجه گیری : با توجه به نتایج پژوهش حاضر ،آموزش و بکارگیری ورزش متمرکز شانه توسط پرسنل درمانی و مراقبتی می تواند به عنوان روشی غیر دارویی و مفید در پیشگیری ، کاهش درد شانه و بهبود عملکرد شانه در بیماران مبتلا به ضایعات نخاعی استفاده کننده از صندلی چرخدار بکار گرفته شود .