چکیده: غزالی مشهدی از شاعران قرن دهم هجری است ولادتش طبق گفته ی خود در سال 933 ه ق در مشهد بوددر بعضی از تذکره ها نامش ذکر شده است. او شاعری عارف و صوفی مشرب بود از شعرش بر می آید که شیعه بوده است. غزالی سرانجام در شب بیست و هفتم رجب سال 980 ق در احمدآباد گجرات به مرگ ناگهانی از دنیا رفت. غزالی در شعر از نظامی، عطار، امیرخسرو دهلوی، حسن دهلوی، کمال الدین اصفهانی، بابافغانی تأثیر پذیرفته است. برخی غزالی را شاعر سبک هندی معرفی کرده اند، وی در انواع قالب های شعری طبع آزمایی نموده ولی غزل هایش از دیگر آثارش برجسته تر بوده و مطبوع و دلنشین است. شیوه ی او در غزل به بابافغانی و سبک عراقی نزدیک است و تکرار وادامه ی سنت های غزل عارفانه و عاشقانه است.غزالی شاعری صاحب سبک است، این پژوهش به بررسی بازتاب اندیشه های عرفانی در فکر غزل های غزالی مشهدی می پردازد. حاصل کار آن است که شاعر، عشق و عرفان را پیوند زده و اندیشه¬های عرفانی را در غزلیات خود بازتاب داده و درحّد تعادل، بکار گرفته است. واژگان کلیدی: شعر فارسی، سبک هندی، غزالی مشهدی، غزل، عرفان.

-------------------------------------------------------------------------------- چکیده بخش عظیم دریافت معانی و مفاهیم و درک ظرایف و دقایق یک اثر و برخورداری از التذاذ ادبی،در گرو فهم اشارت و تلمیحات آن اثر ادبی است؛ از طرفی عرصه­ی اشارات و تلمیحات در ادبیات فارسی بسیار گسترده است؛ بابافغانی یکی از شاعران توانمند ادب فارسی است که به حافظ ثانی ملقب شده و همچنین توانمندی او در عرصه شعر و شاعری باعث شده که معاصرینش او را با القابی مثل مولانا و بابا و با احترام فراوان مورد خطاب قرار دهند. همچنین احاطه او بر علوم دینی به ویژه تفسیر و روایت و احادیث و فقه سبب شده که دیوان اشعارش که تنها اثر به جا مانده از اوست سرشار از تلمیحات و اشارات متنوع باشد. این رساله بر اساس دیوان بابافغانی شیرازی به تصحیح احمد سهیلی خوانساری تحت عنوان تلمیحات و اشارات و اصطلاحات و اعلام دیوان بابافغانی شیرازی تنظیم و در چهار فصل،که هر فصل شامل بخشهای متعدد است به شرح ذیل ارئه شده است. فصل اول: با عنوان تعریفات و کلیات، به تعریف و تشریح، تلمیح و اشارات و سیر تحول تلمیح در ادبیات فارسی و همچنین شرح زندگی و شعر بابافغانی پرداخته است. فصل دوم: در این فصل آیات و احادیث اشاره شده در دیوان استخراج گردیده و با کمک گرفتن از منابع معتبر در مورد آنها توضیحاتی داده شده است. فصل سوم: این فصل به بررسی اصطلاحات پرداخته است که خود شامل چهار بخش می­باشد بخش اول اصطلاحات عرفانی-اخلاقی مذهبی.بخش دوم اصطلاحات فلسفی و کلامی.بخش سوم اصطلاحات موسیقایی و بخش چهارم اصطلاحات نجومی. فصل چهارم:در این فصل که خود دو بخش است به اعلام پرداخته شده.که بخش اول اعلام اشخاص اساطیری،حامی و سامی،تاریخی و اسلامی و بخش دوم اعلام مکان ها ،حیوانات،نباتات،جمادات و اعلام متفرقه ها را شامل می شود.