هدف از پژوهش حاضر مطالعه اثر مصرف حاد مکمل کوآنزیم q10 بر برخی شاخص های فشار اکسایشی و کوفتگی عضلانی تأخیری پس از یک جلسه فعالیت مقاومتی در دانشجویان پسر ورزشکار بود. به این منظور 20 نفر دانشجوی ورزشکار میانگین با (سن: 29/1±21، وزن: 18/8±72 قد: 30/7±177 و شاخص توده بدن: 17/2±23) به صورت تصادفی به دو گروه مکمل کوآنزیم q10 و دارونما تقسیم گردیدند. در این مطالعه آزمودنی ها 120 دقیقه قبل از انجام فعالیت، مکمل کوآنزیم q10 (200 میلی گرم) یا دارونما به روش دو سوکور مصرف کردند و در یک جلسه فعالیت مقاومتی دایره ای با شدت 75 درصد یک تکرار بیشینه انجام شد. آنزیم های ck، ldh، ast در وضعیت حداقل دوازده ساعت ناشتایی در چهار مرحله قبل از مصرف مکمل یا دارونما، بلافاصله، 24 و 48 ساعت پس از فعالیت اندازه گیری شد. شاخص های doms علاوه بر این زمان ها در فاصله 72 ساعت پس از فعالیت نیز ارزیابی شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با اندازه گیری های مکرر، آزمون های تعقیبی بونفرنی و آزمون t مستقل در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد در هر دو گروه q10 و دارونما فعالیت مقاومتی موجب افزایش ck، ldh، ast و doms شده است. تفاوت تغییرات بین سطوح آنزیمی ck در دو گروه مکمل و دارونما معنی داری بود (006/.=?) این در حالیست که تفاوت تغییرات سطوح آنزیمی ldh (492/.=?) و ast (072/.=?) بین دو گروه معنی دار نبود. تغییرات شاخص های کوفتگی عضلانی تأخیری بین دو گروه معنی دار بود (032/.=?). بنابراین بر اساس یافته های تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که فعالیت مقاومتی در افراد ورزشکار، مکمل دهی حاد مکمل q10 بر کاهش تولید ck و doms (شاخص خستگی) تاثیرات سودمندی دارد و از آسیب اکسایشی ناشی از آن می کاهد.

هدف از انجام این پژوهش، مقایسه اثر حاد و طولانی مدت دو پروتکل گرم کردن ایستا و پویا بر قابلیت های جسمانی و اجرای حرکتی دختران ژیمناست بود. بدین منظور تعداد 24 نفر از دختران ژیمناست (با میانگین سن 43/1±66/9 سال، وزن 48/8±45/28 کیلوگرم، قد 68/13±91/129 سانتی متر و bmi 16/2±44/16 کیلوگرم بر مترمربع) انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه هشت نفره (گرم کردن عمومی، گرم کردن عمومی و کشش ایستا و گرم کردن عمومی و کشش پویا) تقسیم شدند. پروتکل گرم کردن گروه عمومی شامل 10 دقیقه جاگینگ و نرمش مفاصل مختلف، پروتکل تمرین گروه ایستا شامل جاگینگ و نرمش مفاصل به همراه حرکت های کششی ایستا و پروتکل تمرین گروه پویا شامل جاگینگ و نرمش مفاصل و حرکت های کششی پویا در عضلات استفاده شده در اجرای مهارت بود. توان بی هوازی با استفاده از آزمون بوسکو (bosco)، سرعت دویدن 20 متر با ثبت کننده دیجیتالی و همچنین تعادل با استفاده از سیستم نیروسنج مجهز به 7 دوربین و صفحه فشارسنج (kistler forceplate) بررسی گردید. تجزیه و تحلیل آماری داده ها از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنا داری 05/0p? انجام گرفت.