هدف از پژوهش حاضر پیش¬بینی نشانگان ضربه¬ی عشق براساس خودشفقتی، سبک¬های دلبستگی و تمایزیافتگی در دانشجویان دختر دارای تجربه¬ی شکست عاطفی دانشگاه¬های شهر اهواز بود. روش پژوهش حاضر همبستگی و از نوع پیش¬بین بود و آزمودنی¬های آن را 200 دانشجوی دختر دارای تجربه¬ی شکست عاطفی در طی یک سال گذشته تشکیل می¬دادند. انتخاب گروه نمونه به روش نمونه¬گیری هدفمند و همچنین نمونه¬گیری گلوله برفی انجام شد. ابزارهای گردآوری داده¬ها شامل پرسشنامه¬های نشانگان ضربه¬ی عشق راس،خودشفقتی نف، سبک دلبستگی کالینز و تمایزیافتگی اسکورون و دندی بودند. برای تحلیل داده¬ها از روش تحلیل ممیز استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که ترکیب خطی متغیرهای پژوهش قادر به پیش¬بینی نشانگانضربه¬ی عشقدر دانشجویان دختر دارای تجربه¬ی شکست عاطفی دانشگاه¬های شهر اهواز است. همچنین در تحلیل ممیز به روش گام به گام مشخص گردید که کارآمدترین متغیرها در این خصوص به ترتیب 1- ذهن¬آگاهی 2- شناخت بیش از حد و 3- انسانیت مشترکهستند. در بررسی متغیرها به صورت جداگانه نیز مشخص گردید که از مجموع 12 متغیر،11 متغیر شامل خودمهربانی، خودقضاوتی، انسانیت مشترک، انزوا، ذهن¬آگاهی، شناخت بیش از حد، سبک دلبستگی اضطرابی، سبک دلبستگی اجتنابی، واکنش هیجانی، هم¬آمیختگی و برش عاطفی پیش¬بین¬های معنی¬داری برای نشانگان ضربه¬ی عشق در دانشجویان دختر دانشگاه¬های شهر اهواز می¬باشند.