سرمایه گذاری مستقیم خارجی را می توان یکی از مهم ترین پدیده های اقتصادی قرن حاضر دانست. گسترش جهانی این پدیده از شتاب بی سابقه ای به ویژه از دهه 1980 به بعد، برخوردار بوده است به گونه ای که نرخ رشد آن از نرخ رشد سایر شاخص های اقتصادی جهان مانند تجارت و تولید ناخالص داخلی بسیار بالاتر رفته است. سرمایه گذاری خارجی معمولا به عنوان یکی از عوامل تاثیسرگذار و محرک رشد اقتصادی و تجارت مورد توجه قرار گرفته است. به همین دلیل کشورهای مختلف سعی نموده اند با استفاده از مشوق های گوناگون زمینه را برای ورود سرمایه گذاری خارجی مهیا کنند. مطالعات مختلف با بهره گیری از روش های متفاوت رابطه علیت بین این دو متغیر را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده اند، نتایج این مطالعات نیز همواره شبیه به هم نبوده است. هدف این مطالعات بررسی وجود رابطه علیت بین سرمایه گذاری مستقیم خارجی و رشد اقتصادی برای اقتصاد ایران در بازه زمانی 1970 تا 2007 است. روش تحقیق به صورت استفاده از ابزار اقتصادسنجی است. آزمون همگرایی جوهانسون-جوسیلیوس برای بررسی فرضیه وجود رابطه بلند مدت بین سرمایه گذاری مستقیم خارجی و رشد اقتصادی در ایران به کار گرفته شده است. نتیجه حاصل این استکه رابطه ی بلند مدت بین رشد اقتصادی و سرمایه گذاری مستقیم خارجی وجود دارد.