چکیده رساله (شامل خلاصه، اهداف، روش های اجرا و نتایج به دست آمده): بافت آدیپوز به عنوان یک اندام هورمونی مهم، هورمون های مختلفی از جمله آدیپونکتین و لپتین تولید و ترشح می کند که عملکردهای بیولوژیک متنوعی را تنظیم می کنند. هدف از این مطالعه مقایسه تأثیر تمرینات مقاومتی بالاتنه، پایین تنه و ترکیبی بر اپتین، آدیپونکتین و hsl در بین زنان تمرین نکرده بود. مواد و روش ها: 56 زن سالم(سن: 3 ± 21 سال، وزن: 5 ± 60 کیلوگرم، قد: 5 ± 160 سانتی متر، شاخص توده بدن: (bmi)5/3 ±5/21 کیلوگرمبرمترمربع) داوطلبانه در این مطالعه شرکت نمودند. بعد از دو جلسه آشنایی و تعیین قدرت بیشینه آزمودنی ها به طور تصادفی به چهار گروه (مقاومتی بالاتنه، مقاومتی پایین تنه، ترکیبی و کنترل) تقسیم شدند. گروه های تمرینی سه جلسه در هفته، 6حرکت مقاومتی برای بالاتنه، پایین تنه، ترکیب بالاتنه و پایین تنه را اجرا کردند. نمونه ها ی خون جهت اندازه گیری لپتین، آدیپونکتین و hsl قبل، بعد از چهار هفته و در پایان دوره تمرین(8 هفته) گرفته شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه نشان داد که سطوح آدیپونکتین در زمان های اندازه گیری شده افزایش معنی دار داشت ولی در آزمون بین گروه ها افزایش در سطوح آدیپونکتین سرم مشاهده شد که به لحاظ آماری معنی داری نبود. همچنین، سطوح لپتین در زمان های اندازه گیری شده در گروه مقاومتی پایین تنه و ترکیبی کاهش غیر معنی داری یافت و در آزمون بین گروه ها سطوح لپتین در گروه مقاومتی پایین تنه و نرکیبی نسبت به گروه کنترل کاهش غیر معنی داری داشت. سطوح hslافزایش معنی داری در چهار گروه نسبت به گروه کنترل داشت و بین سایر گروه ها معنی دار نبود و شاخص مقاومت به انسولین کاهش معنی داری بین گروه های تمرینی نسبت به گروه کنترل داشت. نتیجه گیری: اگر چه یک دوره تمرین مقاومتی بالا تنه (20درصد) پایین تنه (21درصد) و ترکیبی (19درصد) باعث افزایش و بهبود قدرت (یک تکرار بیشینه) و عملکرد شد، به نظر می رسدکه انواع مختلف تمرینات مقاومتی اعمال شده در این پژوهش باعث افزایش معنی دار سطوح آدیپونکتین و hsl و کاهش معنی دار شاخص مقاومت به انسولین در آزمودنی ها نسبت به گروه کنترل شد که با تغییرات وزن و شاخص توده بدن و درصد چربی بدن همراه بود. واژه های کلیدی: تمرین مقاومتی، بالاتنه، پایین تنه، لپتین، آدیپونکتین، hsl