هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه¬ی بین سبک¬های تفکر و اضطراب امتحان با واسطه¬گری مولفه¬های هدف-گرایی در دانشجویان بود. در این راستا،350دانشجو (188¬پسر و 162¬دختر) با استفاده از نمونه¬گیری خوشه¬ای چند مرحله¬ای تصادفی به روش تناسب احتمالی با اندازه، از بین دانشجویان دانشگاه شیراز انتخاب شدند. پرسشنامه سبک تفکر (گراشا و ریچمن، 1996)، پرسشنامه هدف¬گرایی (الیوت و مک¬گریگور، 2001) و مقیاس سنجش اضطراب امتحان (مهرگان،¬ نجاریان و احمدی¬،1380) ابزارهای پژوهش حاضر را تشکیل می-دادند. پایایی ابزارهای پژوهش به وسیله¬ی ضریب آلفای کرونباخ و روایی آن¬ها به وسیله تحلیل عاملی تعیین شد. نتایج حاکی از روایی و پایایی قابل قبول ابزارها بود. در این پژوهش از مدل معادلات ساختاری برای تحلیل مسیر متغیرهای مشاهده¬پذیر استفاده شد. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که مولفه¬های هدف‏گرایی در رابطه بین سبک¬های تفکر همکاری خواه و مستقل¬ و اضطراب امتحان،¬ نقش واسطه¬ای سهمی را ایفا می¬کند.¬ علاوه¬ بر ¬این، سبک¬های تفکر مسولیت¬پذیر، رقابت¬طلب، وابسته و اجتناب¬کننده به صورت غیر¬مستقیم و با واسطه¬گری کامل مولفه¬های هدف¬گرایی پیش¬بینی کننده ¬اضطراب امتحان هستند. شاخص¬های نیکویی برازش مدل نیز برازش مدل پیشنهادی پژوهش را تأیید کرد. تلویح ضمنی نتایج پژوهش این است که سبک¬¬های تفکر به صورت مستقیم و غیر¬مستقیم با واسطه مولفه¬های هدف¬گرایی بر اضطراب امتحان تأثیر دارد. هدف-گرایی نیز بر اضطراب امتحان اثر مستقیم دارد. لذا ضروری است، در نظام تعلیم و تربیت به سبک¬های تفکر و هدف¬گرایی به عنوان عوامل موثر در اضطراب امتحان بیش از پیش توجه شود.