با توجه به گستردگی سیستم¬های آموزشی که شامل دانشجویان، اساتید، محتوای آموزشی و غیره می¬شود، نیاز به این داریم که بتوانیم ارتباط بین عوامل، فعالیت¬ها و فرآیندها را به گونه¬ای برقرار کنیم که این فرآیندها، عوامل و عملیاتی که انجام می¬شود، منجر به حل مسئله گردد. بر این اساس ما می¬خواهیم از شبکه¬های همتانگر در بحث آموزش استفاده کنیم، چون عواملی که در یک شبکه بزرگ جهانی قرار گرفته¬اند، از دیدگاه سیستم آموزشی با هم تفاوتی ندارند، زیرا هم می¬توانند یاد بگیرند و هم یاد بدهند. بنابراین، ما آن¬ها را به صورت همتا نگاه می¬کنیم تا از ظرفیت آن ها استفاده کنیم و سیستم آموزشی را هوشمند کنیم به نحویکه قابلیت حل مسئله جمعی داشته باشد. آنچه به عنوان نوآوری این پایان¬نامه مطرح است استفاده از شبکه¬های همتانگر در ایجاد هوش مصنوعی از نوع جمعی است. این شبکه¬ها همانند یک بستر ارتباطی به عنوان زیرساختی برای ایجاد هوش جمعی استفاده می¬شوند. شبکه همتا به همتای این پایان¬نامه، بدون کنترل مرکزی است و با ویژگی های هوش جمعی ترکیب می شود که این ویژگی ها، نقاط مشترک رفتار جمعی مورچه ها، زنبورهای عسل، پرندگان و ماهی ها در یافتن غذا و بهره¬برداری از آن است.