در داوری، طرفین دعوا جهت حل و فصل اختلافات خویش به شخص ثالث مراجعه می نمایند. یکی از چالش هایی که ممکن است داور در حین رسیدگی و در طی جریان داوری با آن مواجه گردد ایرادات می باشد. ایرادات به دو دسته ایرادات ناظر بر صلاحیت دیوان داوری و ایرادات ناظر بر فرآیند رسیدگی تقسیم می گردند. وجود اسباب ایرادات در داوری موجب می گردند داور قبل از ورود به ماهیت دعوا در این خصوص اتخاذ تصمیم نماید. وجود ایرادات در داوری گاه موجب زوال فرآیند رسیدگی می شوند و گاه مانع موقتی در جریان رسیدگی ایجاد می نمایند. طرح ایرادات داوری به محض اطلاع توسط هر یک از طرفین دعوا باید صورت بگیرد. در داوری های تجاری بین المللی، خود داور مرجع رسیدگی کننده به ایرادات می باشد. در داوری های داخلی، دادگاه مرجع رسیدگی کننده به ایرادات ناظر بر صلاحیت دیوان داوری می باشد و در سایر موارد خود داور صالح به رسیدگی می باشد. در صورت ارجاع دعوا به داوری، دادگاه با توجه به صلاحیت دیوان داوری، اقدام به ارجاع دعوا به داوری می نماید. در فرضی که دادگاه اقدام به تعیین داوری می نماید رسیدگی به جرح داور به عهده دادگاه می باشد. ایرادات ناظر بر صلاحیت دیوان داوری باید همزمان با تسلیم لایحه دفاعیه تقدیم گردند. ایرادات ناظر بر فرآیند رسیدگی باید به محض بروز توسط هر یک از طرفین اعلام گردند. در داوری های سازمانی طرح ایرادات مطابق قواعد آن سازمان مزبور خواهد بود؛ هر گاه داور با وجود اسباب ایرادات، اقدام به صدور حکم نماید دادگاه می تواند از شناسایی حکم مزبور خودداری نماید؛ هر یک از طرفین دعوا می توانند ابطال حکم مزبور را از دادگاه خواستار شوند.