رشد و توسعه فزاینده تجارت جهانی در چند دهه اخیر سبب تغییرات گسترده ای در روابط تجاری بین ملل مختلف گردیده است و ارز را به جزئی لاینفک از این مبادلات تبدیل نموده است ؛ این در حالی است که بخش اعظم ذخایر ارزی در کشورهای در حال توسعه نفت خیز ، از صادرات نفت خام حاصل می شود . ؛ لذا بدون تردید در هنگامه وقوع تکانه های نفتی ، درآمد ارزی حاصل از صادرات غیر نفتی نقش عمده ای را در تامین نیازهای وارداتی و پیشبرد فرایند توسعه اقتصادی این کشورها ایفا می نماید ؛ از این رو نحوه تخصیص بهینه منابع ارزی ، در این کشورها اهمیتی دو چندان می یابد . لذا هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تطبیقی عملکرد کشورهای نروژ،کویت ، ونزوئلا و ایران در خصوص متدولوژی استفاده از منابع ارزی طی سالهای 2012 - 2005 می باشد ؛ در این راستا ابتدا شاخص هایی شامل ساختار ، شفافیت و مدیریت ، رفتار و سهم نفت از درآمدهای ارزی ، از مطالعات کارشناسان مالی صندوق بین المللی پول استخراج و در قالب روشهای بنچ مارک بیان گردید و پس از مقایسه تطبیقی عملکرد کشورهای منتخب بر اساس امتیازات این شاخص ها که توسط کارشناسان مالی و نخبگان اقتصادی تعیین گردید، در قالب مدل تاپسیس ، به رتبه بندی عملکرد این کشورها پرداخته شد؛ نتایج حاکی از آن بود که در میان کشورهای منتخب ، کشور نروژ در زمینه تخصیص بهینه و مدیریت کارامد منابع ارزی رتبه نخست را به خود اختصاص می دهد و کشورهای کویت ، ایران و ونزوئلا به ترتیب در رده های دوم تا چهارم این رتبه بندی قرار می گیرند .