با رشد فزاینده توسعه و اجرای طرحها و پروژه های عمرانی در کشور، متاسفانه شاهد آن هستیم که آمار حوادث و سوانح و وضعیت بهداشت و سلامتی شغلی در این بخش از اقتصاد وضعیت مناسب را نداشته و در عین حال روند نگران کننده ای دنبال می کند. در پژوهش حاضر، اثرات پارامترهای مدیریت ایمنی بر کاهش حوادث کارگاه های ساختمانی در طی سال های 82 الی 91 در کارگاههای ساختمانی در شهر مشهد مورد بررسی قرار گرفته است. روش انجام پژوهش از نوع طرح تحقیق آمیخته (کیفی در فاز اولیه و کمی در فاز بعدی) میباشد. ابزارهای مورد استفاده، ابزار پرسشنامه و مصاحبه است. نمونه آماری در بخش کمی تعداد 608 نفر از مجریان فعالیت های انبوه سازی ساختمانی بوده است. ضریب آلفای کرونباخ برابر با 94/0 و بیانگر اعتماد بسیار بالای پرسشنامه میباشد. روایی محتوایی پرسشنامه ها و مصاحبه ها نیز از طریق نظر خواهی از کارشناسان و اساتید خبره مورد تائید قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل داده های کمی با استفاده از نرم افزار spss و تکنیک های رگرسیون انجام گرفته است. از روش های آمار تحلیلی نیز نظیر ضریب همبستگی، مقایسه میانگین ها، تحلیل تشخیصی و ضریب رگرسیون چندگانه نیز بهره گرفته شده است. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون حاکی از تاثیرات مثبت این پارامتر ها در طول دوره زمانی مورد مطالعه بر کارگاه های ساختمانی بوده است. با استفاده از نتایج تحلیل عاملی، عوامل موقعیت های اضطراری، وسایل موتوری، محیط کارگاه، نحوه انبارداری، ایمنی برق و کپسولها، اقدامات واحد ایمنی، وسایل حفاظتی، وسایل غیرموتوری که دارای بیشترین تاثیر در کاهش حوادث کارگاهی بودند، مشخص گردیدند. همچنین بر اساس آزمون فریدمن و از طریق رتبه بندی واریانس، این پارامترها به ترتیب اهمیت، رتبه بندی گردیدند. مدل مفهومی به دست آمده در این پژوهش می تواند، مبنایی برای انجام فعالیت های پژوهشی آینده در زمینه میزان کاهش حوادث کارگاه های ساختمانی باشد.