چکیده فارسی هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه رضایت از زندگی با شادکامی و بهداشت روانی سالمندان بوده است. طرح پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش عبارت است از کلیه سالمندان بالای 60 سال شهر شیراز که در سال 1392-93 در خانه های سالمندان این شهر زندگی می کنند. نمونه آماری این پژوهش، شامل 100 نفر از جامعه مذکور می باشد که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. در این پژوهش جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های سلامت عمومی ghq، شادکامی آکسفورد و رضایت از زندگی زمانی (tswls) استفاده شد. داده های پژوهش در دو سطح آمار توصیفی (فراوانی، میانگین، انحراف از معیار، کمینه و بیشینه) و آمار استنباطی (همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان) به کمک نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که رضایت از زندگی با شادکامی و بهداشت روانی رابطه مثبت معناداری دارد (0.01 >p). همچنین تمام ابعاد رضایت از زندگی(رضایت از گذشته، حال و آینده) با شادکامی و بهداشت روانی رابطه مثبت معناداری دارد(0.01 >p). علاوه بر این، رضایت از زندگی به طور کلی 19 درصد از تغییرات واریانس شادکامی و 23 درصد از تغییرات واریانس بهداشت روانی را پیش بینی می کند. کلید واژه ها: رضایت از زندگی، شادکامی، بهداشت روانی، سالمندان.