خواجه رشیدالدین فضل الله همدانی از اندیشمندانی بودکه به طور عملی بیست سال در مقام وزارت خاند-ان ایلخا نی روزگار سپری ساخت. خواجه از وزیران روشن اندیش در ایران دوره اسلامی بود که توانست به کمک افکار بلند، همراه با دور اندیشی وآگاهی وسیعی که بر اندوخته های علمی و عملی سیاستمداران ایران پیش از اسلام و دوره اسلامی داشت، با ارائه برنامه های آبادگری تحسین برانگیز خود، اصلاحات اقتصادی و اجتماعی دوران حکومت غازان-خان و الجایتو را رقم زده و صفحه درخشانی در تاریخ ایران بعد از حمله مغول پدید آورد. آثار ارزشمند او چون مکاتبات بر جای مانده و متن ارزشمند جامع التواریخ به ویژه بخش تاریخ مبارک غازانی این اثر در زمره اندرزنامه های حکمت آموز ایران دوره اسلامی است که می توان در این آثار اندیشه های اجتماعی مهمی را یافت. خواجه رشیدالدین افزون بر اندیشه و نظر به عنوان دیوانسالاری بلندآوازه در حوزه نظر و عمل به رعیت پروری، عدالت، اصلاح رفتار حکام و شیوه ملک داری و علم پروری و حمایت از علما و دانشمندان و توسعه امور و اماکن متبرک و عام المنفعه توجه ویژه ای داشت. از این روی این پایان نامه به عنوان پژوهشی تاریخی به روش توصیفی و تحلیلی و بر پایه منابع کتابخانه-ای به بررسی بازتاب اندیشه های اجتماعی خواجه رشید الدین در آثار او می پردازد.