خشکسالی به عنوان بلای طبیعی و پدیده ای اجتناب ناپذیر، از دیرباز کشورهای مختلف را تحت تأثیر آثار زیان بار خود قرار داده است. کشور ایران نیز، یکی از کشورهایی است که در سال های اخیر، از پیامدهای شوم خشکسالی متضرر شده است. در این میان، خانوار کشاورز ساکن در روستا، به دلیل وابستگی بالای معیشتی به تولیدات کشاورزی بشدت در برابر این پدیده چندبعدی، آسیب پذیر است اما متأسفانه این موضوع، تاکنون توسط پژوهشگران خشکسالی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. بنابراین، هدف پژوهش حاضر سنجش آسیب پذیری خانوار در برابر خشکسالی است. جامعه آماری تحقیق، 3329 خانوار کشاورز ساکن دهستان درودفرامان بودند که از میان آن ها، 172 خانوار، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای، بعنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت سنجش آسیب پذیری این خانوارها، از فرمول درسا و همکاران، استفاده شد. بر اساس یافته های حاصل از تحلیل خوشه ای دو مرحله ای، آسیب پذیری خانوارهای کشاورز در سه طبقه قرار می گیرد که عبارتند از: کم(0/16)، متوسط(0/09) و زیاد(0/01). طبقه بندی آسیب پذیری بر اساس روستای محل سکونت هم نشان داد که از میان روستاهای چهارده گانه، خانوار کشاورز ساکن روستای کهرار موقوفه بیشترین میزان آسیب پذیری را در برابر خشکسالی داشته و کمترین میزان آسیب پذیری هم، مربوط به خانوارهای کشاورز ساکن روستای مرادآباد بود. دستاوردهای حاصل از این پژوهش، به برنامه ریزان مبارزه با خشکسالی استان، کمک می کند تا با در نظر گرفتن میزان و علت بروز آسیب پذیری ، برنامه هایی را جهت کاهش آن در دهستان درودفرامان تدارک ببینند و هم چنین، اعتباراتی را جهت تسکین آثار و پیامدهای خشکسالی، به این منطقه اختصاص دهند.