سازمان های دریایی در دو بخش بندری و دریایی فعالیت داشته که هر دو بخش دارای پرسنل شاغل در دریا و خشکی می باشند. از آنجایی که ممکن است نیازهای این دو بخش از کارکنان متفاوت باشد، لازم است تا در این زمینه تحقیق شود تا اینکه بتوان برای هر کدام از کارکنان بخش خشکی و کارکنان بخش دریایی، بر اساس نیازهایشان برنامه ریزی کرد. در این تحقیق قصد بر مقایسه ی سلسله مراتب نیازهای کارکنان سازمان-های دریایی در دو بخش خشکی و دریا و مقایسه آنان با یکدیگر می باشد. از آنجایی که اداره کل بنادر و دریانوردی استان هرمزگان دارای بیشترین پرسنل در بین سازمان های دریایی در ایران در بخش خشکی می-باشد، به عنوان نمونه بخش خشکی انتخاب شده است؛ در ایران نیز در مورد دریانوردان و سلسله مراتب نیازهای آن ها، تنها یک تحقیق انجام شده بود که به عنوان مشخص کننده نیازهای دریانوردان آورده شده است. تحقیق حاضر به صورت میدانی و به وسیله ی پرسشنامه انجام شده است. 196 پرسشنامه توزیع شده است که 187 پرسشنامه (95% از کل پرسشنامه ها) قابل تحلیل بوده است که 93 پرسشنامه مربوط به کارکنان بخش خشکی و 94 پرسشنامه مربوط به کارکنان بخش دریایی سازمان های دریایی کشور بوده است. روایی و پایایی پرسشنامه ها نیز آزموده و تائید شد. پس از انجام آزمون هایی چون فریدمن به رتبه بندی نیازهای مزلو برای کارکنان سازمان های دریایی در بخش خشکی و دریا پرداخته شد. همچنین به وسیله ی آزمون من – ویتنی به بررسی معنادار بودن تفاوت در میانگین های نیازها پرداخته شد. در پایان تحقیق، رتبه-بندی نیازهای کارکنان بخش خشکی به ترتیب شامل: نیازهای خودشکوفایی، فیزیولوژیکی، اجتماعی، احترام و ایمنی می باشد؛ همچنین این رتبه بندی نیازها برای کارکنان بخش دریایی شامل: خودشکوفایی، احترام، ایمنی، اجتماعی و فیزیولوژیکی می شود. نتیجه یافته های تحقیق مشخص کرد که نیازهای فیزیولوژیکی، ایمنی، اجتماعی و خودشکوفایی با توجه به اینکه دارای سطحی معنی داری بالای 0/05 هستند، در میان کارکنان دوبخش دریا و خشکی با یکدیگر تفاوت معناداری نداشته و از نظر ایشان اهمیت این نیازها دارای اولویت یکسان است و از آنجایی که سطح معنی داری در نیاز احترام برابر 0/000 و کمتر از 0/05 است، می-توان گفت که این نیاز در میان دو نمونه کارکنان بخش خشکی و دریا دارای اهمیت متفاوت است.