رشد روز افزون جمعیت و تاثیر آن بر عرصه های طبیعی به همراه بهره برداری غیر اصولی سبب تخریب کاربری ها و اکوسیستم شده است. به طوری که با ارزیابی تغییرات کاربری ها، امکان برنامه ریزی و مدیریت اراضی جهت کاهش اثر تخریبی بهره برداری ها امکان پذیر می گردد. در این راستا استفاده از علوم و فنون جدید مانند سنجش از دور و تصاویر ماهواره ای کمک شایانی به ارزیابی درست و منطقی در زمان کوتاه و هزینه کم می نماید. در این پژوهش با استفاده از تصاویر لندست و اصلاح خطاهای ژئومتری و رادیومتری، بهترین ترکیب باندی انتخاب و نقشه کاربری اراضی، گروه های هیدرولوزیک خاک و cn حوضه آبریز خارستان اقلید در مدل scs با تکنینک gis برای سال های 1990 و 2011 تهیه شد و با تهیه لایه بارش از داده های آماری بلند مدت 24 ساعته ایستگاه های هواشناسی مورزه، جمال بیگ، ملاقائدی، کریک و فیروز آباد، پهنه هایی که پتانسیل ایجاد رواناب مشابهی دارند در هر دو سال تعیین گردید و درنهایت مشاهده شد، قسمت هایی از زمین که از نظر شرایط پوشش گیاهی ضعیف و یا خیلی ضعیف هستند دارای شماره منحنی بیش تر از 70 می باشند همچنین تغییرات کاربری اراضی در حوضه آبریز خارستان با استفاده از مقایسه سری زمانی تصاویر ماهواره ای لندست نشان داد که بیشترین تغییر کاربری از بایر به مرتع و بیشترین رواناب مربوط به اراضی رها شده در قسمت های میانی حوضه می باشد.

در جامعه کنونی با توجه به افزایش جمعیت مصرف کننده جایی برای از دست دادن منابع تولید مواد پایه غذایی و منابع آب وجود ندارد. خشکسالی یکی از مهمترین بلایای طبیعی می باشد که دارای بیشترین تاثیر منفی بر جوامع بشری و بالاترین فراوانی وقوع بین سایر بلایا می باشد . بنابراین لازم است جهت کاهش اثرات مخرب خشکسالی قبل از وقوع ،مدیریت ریسک انجام گیرد. شناخت خصوصیات و ویژگی های خشکسالی امکان انتقال مدیریت بحران به مدیریت ریسک را فراهم میسازد.برای تحلیل خشکسالی شاخص های متعددی وجود دارد. در تحقیق حاضر تعیین مناسب ترین روش تبخیر تعرق پتانسیل جهت پایش خشکسالی با استفاده از شاخص خشکسالی rdi در استان اصفهان مورد ارزیابی قرار گرفته است.بدین منظور تعداد 12 ایستگاه واقع در داخل استان اصفهان و 8 ایستگاه مرزی از استان های مجاور با طول دوره آماری 1996-2005 جهت تعیین مناسب ترین روش تبخیرتعرق پتانسیل ارزیابی نمودیم که مناسب ترین روش تبخیر تعرق پتانسیل در استان اصفهان روش هارگریوز می باشد. سپس تعداد 16 ایستگاه داخل استان باطول دوره آماری 28 سال (1360-1388 ) که دارای کمترین نواقص آماری و پراکنش مناسب است را انتخاب نمودیم. نمودارهای سری زمانی شاخص rdi و ترسیم نقشه های شدت خشکسالی به منظور بررسی وضعیت خشکسالی در سطح استان در مقیاس های سری زمانی 3و6و9و12 ماهه تهیه و تحلیل گردید.نتایج حاصل از بررسی ایستگاه های مختلف استان نشان داد اکثر ایستگاه ها در همه مقیاس های سری زمانی در سالهای 1360و1386 دچار خشکسالی و سال های 1374و 1385 دچار ترسالی نرمال بوده است . در مقیاس زمانی سری 12 ماهه و بررسی خشکسالی استان اصفهان نتیجه گرفته شد در بخشهای غرب، جنوب غرب و شرق استان از نظر فراوانی پتانسیل ،حساسیت بالاتری نسبت به خشکسالی در مقیاس های زمانی 3و6و9 ماهه دارد. بیشترین شدت خشکسالی در منطقه ایزدخواست در مقیاس زمانی 12 ماهه در سال 1386 که مقدار rdi به 96/3- رسیده است که بالاترین شدت خشکسالی را در استان اصفهان تجربه کرده است.

چکیده ندارد.