شعر معاصر ایران، با تحوّلات و تغییرات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی معاصر، در دو حوزه ی «لفظ» و «معنا» دگرگون شد. تجدّدگرایی و مدرنیته، مظاهر فرهنگ دینی از جمله حجاب اسلامی را نشانه گرفت. نسیم شمال، محمّد تقی بهار، پروین اعتصامی، ایرج میرزا، میرزاده ی عشقی، عارف قزوینی، فروغ فرّخزاد، سیمین بهبهانی و فرّخی یزدی، در اشعار خود نگرش متعدّد و بعضاً متناقض خود را درباره ی حجاب زن مطرح نمودند که نشانگر مبانی نظری آنان به نسبت به تحوّلات و تغییرات تازه بود. در این پژوهش، مبانی فکری، چالش ها و تناقض های فکری و فرهنگی شاعران مورد نظر و علاوه براین، فلسفه ها، عکس العمل ها، تشویقها، ضرورتها، منشأ حجاب و بی حجابی، معایب و فواید حجاب و بی حجابی و علل مخالفت و موافقت آنان را با حجاب را بررسی کرده ایم ودر نهایت به این نتیجه رسیده ایم که شاعران معاصر در مقوله ی «حجاب» عمدتاً متأثّر از مدرنیسم یا نوگرایی بوده اند.