در دنیای کنونی هر کشوری برای اینکه بتواند منافع ملی خود را به بهترین شیوه تامین کند، چاره ای جز همکاری با کشورهای دیگر ندارد. از سال ها پیش کشورهای مختلف قراردادها و تعهدهای مختلفی را در راستای همکاری در زمینه های گوناگون بین خود رد و بدل کرده اند که بارزترین جنبه عینی این نوع همکاری ها، سازمان ها، نهادها و اتحادیه های موجود بین کشورها بوده است. همچنین در سال های اخیر پدیده رو به رشد جهانی شدن اقتصاد، جنبه های مختلف سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کشورها را تحت تاثیر قرار داده است. به گونه ای که منجر به تغییرات عمده در نظام های اجتماعی و اقتصادی جوامع شده است. با توجه به موارد مطرح شده در بالا مسلمانان نیز باید با تلاشی مضاعف اختلافات خود را بر اساس الگویی مشخص کنار گذاشته و راهبرد همبستگی و همکاری را در پیش بگیرند. تلاش هایی که در گذشته برای اتحاد کشورهای اسلامی در قالب سازمان همکاری اسلامی صورت گرفته، با توجه به شرایط جدیدی که جهان اسلام با آن روبروست و مشکلاتی که این سازمان با آن دست و پنجه نرم می کند، کافی به نظر نمی رسد. پرسش اصلی در این پژوهش عبارت است از: توسعه همکاری اقتصادی کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی چه تاثیری در کارایی این سازمان داشته است؟ فرضیه پژوهشی مورد آزمون قرار گرفته بیان می کند که همکاری اقتصادی بر کارایی سازمان تاثیر دارد اما روابط تجاری شکل گرفته در چارچوب سازمان همکاری اسلامی، تاثیر معناداری را بر کارایی سازمان نشان نمی دهد. نتیجه کلی این پژوهش، این است که جهان اسلام برای زدودن موانع همکاری که در ابعاد سیاسی، اجتماعی و فرهنگی خود را نشان داده، باید رو به همکاری اقتصادی بیاورد زیرا این گونه همکاری در مقایسه با انواع دیگر همکاری از حساسیت کمتری برخوردار است و در صورت تداوم همکاری اقتصادی، منجر به همکاری در دیگر زمینه ها خواهد شد.