سنتز یک هیدروژل ابرجاذب حساس به ph بر پایه ژلاتین، از طریق همبسپارش پیوندی پلی آکریلیک اسید و پلی ایتاکونیک اسید بر روی آن و سپس خنثی سازی همبسپار به دست آمده صورت گرفت. به منظور دست یابی به بیشترین مقدار جذب آب، شرایط واکنشهای همبسپارش پیوندی همبسپار بدست آمده، بهینه شد. بدین ترتیب که ، متغیرهای درگیر در این واکنشها، یعنی غلظتهای تکپار، آغازگر، ژلاتین، عامل شبکه ساز، دمای واکنش ، سرعت همزن مکانیکی وph خنثی سازی بهینه سازی شدند. ساختار هیدروژلها توسط اسپکتروفتومتری تبدیل فوریه مادون قرمز ( ft-ir) تائید شد، ضمن اینکه مکانیسم قابل قبولی برای سنتز آنها، پیشنهاد گردید. تورم هیدروژل در محلولهای بافری با ph های 3 تا 12 اندازه گیری شد و بررسی رفتار تورمی - واتورمی در ph های 2 و 8 نشان داد که هیدروژلهای سنتز شده، کاندیدای بسیار خوبی برای طراحی سیستمهای رهایش کنترل شده دارو هستند. همچنین اندازه گیری میزان تورم هیدروژلها در محلولهای نمکی با غلظت 01/0 مولار، (پتاسیم کلرید) kcl، (سدیم کلرید) nacl نشان داد که به دلیل ظرفیت بالای تورم در این محلولها، هیدروژلهای سنتز شده، مواد ابرجاذب با حساسیت کم به شمار می روند. برای بررسی سرعت جذب آب هیدروژلها، سینتیک تورم آنها مورد ارزیابی قرار گرفت.