فرهنگ عامه هر منطقه، شناسنامه ی آن محسوب می شود و شایسته و سزاوار حفظ و نگهداری است. فرهنگ هر شهر و کشوری نشانه ی تمدن و شعور ملی آن سرزمین است. با شناخت فرهنگ مناطق گوناگون علاوه بر حفظ و پاسداری از آن، به مردم منطقه بها و ارزش داده شده و آنان نیز در حفظ و اجرای آداب و رسوم خود تشویق می شوند. با هجوم فرهنگ بیگانه به سرزمین ها، خیلی از جوانان اعتقاد و عمل به آداب و سنن گذشته را کوته فکری می دانند و ترجیح می دهند مثل بیگانگان رفتار کنند، غافل از اینکه جوامع غربی تازه به این عقاید متمایل شده اند و در صدد رواج آنها، البته با اسامی و نامهای مدرن و جدیدی مثل متافیزیک هستند. پس گردآوری آداب و رسوم و لغات و اصطلاحات و اشعار عامیانه و افسانه ها و آهنگهای محلی و ضرب المثل های مناطق مختلف، یکی از اساسی ترین کارهایی است که بایستی هرچه زودتر به آن پرداخت. در غیر این صورت، با توسعه ی روز افزون وسایل ارتباطی و کتابها و روزنامه ها و بالا رفتن سطح معلومات عمومی، طولی نخواهد کشید که آداب و سنن گذشته متروک شده و از لهجه ها و افسانه های قدیمی اثری به جای نخواهد ماند.