ظهور بتن خودمتراکم (بدون نیاز به ویبره) به عنوان یکی از بتن های نسبتاً جدید، باعث جلب نظر دست اندرکاران صنعت بتن دنیا گردید. استفاده از بتن خودمتراکم علاوه بر مزایای نسبی فراوان اثبات شده، می تواند سرعت ساخت اعضاء بتنی را افزایش دهد و باعث صرفه جویی اقتصادی همراه با افزایش کیفیت گردد. در اعضاء پیش و پس کشیده استفاده از بتن با کیفیت و مقاومت بالا ضروری می باشد، به همین دلیل استفاده از بتن خودمتراکم با مقاومت بالا می تواند باعث مقرون به صرفه شدن ساخت اعضاء پیش و پس تنیده گردد. با توجه به کمبود اطلاعات آزمایشگاهی در مورد تلفیق بتن خودمتراکم در چنین اعضائی، در جهان، کاربرد تلفیقی آنها به کندی صورت می گیرد. در ایران، جهت بررسی عملکرد این نوع بتن، در دو کاربرد تکنولوژی بتن و استفاده سازه ایی آن یک برنامه تحقیقاتی گسترده توسط استاد راهنمای این پایان نامه در بخش مهندسی عمران دانشگاه شهید باهنر کرمان طرح و همچنان در حال اجراست که گزارش طرح های خاتمه یافته در بخش موجود است. پژوهش حاضر، برای اولین بار در جهان، جهت ارزیابی عملکرد بتن خودمتراکم در تیرهای i- شکل سراسری (نامعین) پس تنیده با فولادهای (دارای پروفیل متغییر) بدون پیوستگی، برنامه ریزی و صورت گرفت. در این تحقیق سه عدد تیر پس تنیده با بتن خودمتراکم مقاومت بالا، طراحی و ساخته شد. تنیدن تیرها، آزمایش بارگذاری و بررسی رفتار آنها تا مرحله تخریب، در آزمایشگاه بخش مهندسی عمران دانشگاه شهید باهنر کرمان، انجام گرفت. در این تحقیق، بررسی افت نیروی پس تنیدگی، تنش در فولادهای پس کشیده بدون پیوستگی، شکل پذیری و بازتوزیع لنگر مورد ارزیابی و گزارش شد. با توجه به مقایسه نتایج آزمایشگاهی بدست آمده و مقادیر پیشنهادی روابط آئین نامه های موجود برای بتن معمولی (بتن با نیاز به ویبره)، با اصلاحاتی، امکان استفاده از این روابط برای بتن خودمتراکم در سیستم های مذبور می باشد.