نام پژوهشگر: سید مصطفی مختاباد امرئی
فهیمه زارع زاده زهرا رهبرنیا
در زیست جهان فرهنگی معاصر- عصر بازتولیدپذیری اثر هنری و طرح و بسط جریانهای سیاسی- پیوند میان دو مقوله اثرگذار هنر و سیاست به طور نظری (به مثابه سوژه یا موضوع) و نیز عملی (به مثابه ابژه یا عین) در قالب و شکل بندیهای متنوع نشان داده شده است. به ویژه با تحولات مدرنیته و پسامدرنیته، شکل گیری انواع جدید تمرکز قدرتها و دولتها، ظهور صنعت جهانی فرهنگ و سازوکارهای سرمایه داری متأخر برای انباشت و سلطه جهانی بر سرمایه فرهنگی، هنر تجربه زیبایی شناختی اش را بیش از پیش بر پایه امر سیاسی نشانده است. لذا امکان نوآوری و تحول را در عرصه حیات سیاست فرهنگی فراهم ساخته و مناسباتی را در شکلهای متنوع از "کاربرد سیاست در هنر" یا "کاربرد هنر در سیاست" به وجود آورده است. در این راستا، موضوع کلیدی رساله حاضر، نحوه کاربرد هنر از سوی جمهوری اسلامی ایران است. هنری که میتواند بیانی از آن در حوزه های مناسبتی گوناگون بین المللیاش باشد. به همین منظور نمایشگاههای جهانی اکسپو به مثابه یک حوزه مناسبتی مرتبط با مسأله سیاست فرهنگی و به عنوان مهمترین صحنه نمایشی در بیان هنری این دولت- ملت مورد بررسی قرار گرفته است.
سیده نگار مختاباد امرئی سید مصطفی مختاباد امرئی
اسطوره ها محصول نظامی همبسته از اندیشه، باورمندی و نگرش انسان هایی است که جهان را محصور در تار و پود کنش نیروهای ماوراءالطبیعه دیده اند. به باور این مردمان، که نیاکان انسان امروزند، اسطوره توضیح دهنده و تفسیرکننده پیچیدگی و رازآمیزی جهان طبیعت اند. در همین راستا فرهنگ ایرانی در ساختار خود پرورش دهنده جهان اساطیری بوده است که در فرهنگ اسطوره شناسی جهان یگانه بوده و از اهمیت بسیاری برخوردار است. پرنده سیمرغ یکی از مصادیق اساطیری است که حضور آن در هنر و ادبیات ایران از گذشته تا به امروز مشاهده می شود. در این پایان نامه ریشه های اساطیری سیمرغ و سیر تحول و تطور جلوه گری آن در ادبیات منظوم و عرفانی ایران و نگارگری ایرانی- اسلامی (از قرن 8 تا قرن 10 هجری) مورد مطالعه و تحلیل قرار گرفته است.
رضا برومند فرد سید مصطفی مختاباد امرئی
این پژوهش به صورت کتابخانه ای و جمع آوری مطالب از مقالات و کتاب های مختلف و با تحلیل و بررسی آثار این هنرمند، ابتدا به تعریف از سینمای معنا گرا و تمایز آن با سینمای دینی پرداخته میشود و نتیجه گرفته میشود که سینمای تارکوفسکی یک سینمای معناگرا با استفاده آگاهانه از مفاهیم مسیحی است، و بعد عناصر و مفاهیم دینی هفت فیلم بلند تارکوفسکی را مشخص ساخته و درباره آن توضیحاتی ارائه میگردد.