دو آزمایش متوالی به منظور بررسی اثر سیلی¬مارین و اسیدکاپروئیک بر اسپرم قوچ با استفاده از 4 قوچ انجام گرفت. در هر آزمایش 20 انزال جمع آوری شد که شامل یک انزال به ازای هر قوچ در هر نوبت نمونه گیری بود. در آزمایش اول سیلی-مارین به عنوان افزودنی برای رقیق¬کننده تجاری (تریس-گلوکز- زرده تخم¬مرغ) مورد بررسی قرار گرفت. نمونه¬ منی رقیق شد و به پنچ قسمت تقسیم شد سپس مقدارصفر (0s)، 50 (50s)، 100 (100s)، 150 (150s) و 200 (200s) میکروگرم سیلی¬مارین در میلی¬لیتر اضافه شد. نمونه¬ها تا دمای 5 درجه سانتی¬گراد سرد شدند و به مدت 72 ساعت ذخیره شدند. غلظت مالون¬دی¬آلدهید (mda) پس از 48 ساعت و سلامت غشا پلاسمایی، سلامت آکروزوم (alexa flour 488)، تحرک (casa) و زنده¬مانی (hoechest bisbenzimide 33258) اسپرم در زمان صفر، 24، 48 و 72 مورد ارزیابی قرار گرفت. کمترین غلظت mda (میلی¬مول / 106?10 اسپرم) در 150s (173) و 200s (158) مشاهد شد (05/0p<). اثر مستقل سیلی¬مارین نشان داد که کمترین سلامت غشا پلاسمایی، بیشترین سلامت آکروزوم و بیشترین زنده مانی اسپرم به ترتیب در 0s (15/50%)، 100s (07/77%) و 100s (92/77%) یا 150s (85/76%) وجود داشت (05/0p<). در زمان 72، تحرک پیش¬رونده اسپرم در 100s (%48/68) ، 150s (%82/71) و 200s (%09/64) بیشترین بود (05/0p<). هدف از آزمایش دوم، تعیین اثر متقابل بین سیلی¬مارین و اسیدکاپروئیک بر اسپرم قوچ ذخیره شده در 5 درجه سانتی¬گراد بود. انزال¬ها با استفاده از تریس-گلوکز- زرده تخم¬مرغ (15%) رقیق شدند و صفر (s-) یا 100 (s+) میکروگرم سیلی¬مارین و صفر (c-) یا 03125/0 (c+) درصد اسیدکاپروئیک اضافه شد. نمونه¬ها تا دمای 5 درجه سانتی-گراد سرد شد و به مدت 72 ساعت ذخیره شدند. ارزیابی¬ها مانند آزمایش اول انجام شد. نتایج نشان داد که اثر متقابل سیلی¬مارین و اسیدکاپروئیک بر غلظت mda، سلامت آکروزوم، سلامت غشا پلاسمایی، تحرک و زنده¬مانی اسپرم معنی-دار بود (05/0p<). بیشترین غلظت mda (412) در s- c- مشاهد شد (05/0p<). بیشترین و کمترین زنده¬مانی اسپرم (به ترتیب %28/86 و %48/72)، سلامت غشا پلاسمایی (به ترتیب %16/84 و %36/70) و سلامت آکروزوم (به ترتیب %53/83 و %6/70) به ترتیب در s- c+ و s- c- مشاهده شد (05/0p<). کمترین تحرک اسپرم در s- c- مشاهد شد (%08/64، 05/0>p). تحرک پیشرونده s- c+ (%78/75) بیشتر از s+ c+ (%49/71) بود (05/0p<). بنابراین افزودن 100 میکروگرم در میلی¬لیتر سیلی¬مارین یا 03125/0 درصد اسیدکاپروئیک و همچنین مخلوط آن¬ها به منی قوچ سبب بهبود ماندگاری اسپرم در دمای 5 درجه سانتی¬گراد می¬شود.

هدف از این مطالعه بررسی اثر سطوح مختلف عصاره آویشن شیرازی بر عملکرد و پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی بود. تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار مورد بررسی قرار گرفت. تیمار اول به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد و تیمارهای آزمایشی به ترتیب 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی لیتر عصاره در یک لیتر آب آشامیدنی استفاده کردند که در تمام دوره در اختیار جوجه ها قرار داده شد. مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک اندازه گیری شد. به پرندگان گلبول قرمز گوسفندی (srbc) در روز¬های 8 و 22 پرورش تزریق شد و سطوح آنتی¬بادی سرم آن¬ها در پاسخ به srbc در روزهای 21، 28، 35 و 42 به روش (ha) اندازه گیری شد. ایمنی سلولی بوسیله تزریق 1/0 میلی لیتر فیتو هماگلوتنین (pha-p) در روز 16 و اندازه¬گیری ضخامت پوست در محل تزریق 24 و 48 ساعت بعد انجام شد. نتایج نشان داد عصاره¬ی آشامیدنی آویشن شیرازی تأثیری بر میانگین خوراک مصرفی، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک جوجه های گوشتی نداشت (05/0<p). تیمار 5/1 میلی لیتر عصاره ضریب تبدیل خوراک بهتری نسبت به تیمار 5/0 میلی¬لیتر عصاره در کل دوره داشت (05/0p<). تیمارهایی که 5/1 و 2 میلی¬لیتر عصاره آویشن شیرازی مصرف کرده بودند موجب افزایش تیتر anti-srbc کل شدند (05/0>p). تیماری که 2 میلی لیتر عصاره مصرف کرده بود باعث افزایش igg شد (05/0>p). تیمارهایی که 1، 5/1 و 2 میلی لیتر عصاره مصرف کرده بودند موجب افزایش igm شدند (05/0>p). نتایج نشان داد سیستم ایمنی سلولی در پاسخ به تزریق pha-p تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت (05/0<p). در نتیجه عصاره آبی آویشن شیرازی روی عملکرد و سیستم ایمنی سلولی تأثیری نداشت و سیستم ایمنی هومورال را بهبود بخشید.

این بررسی به منظور تعیین اثر پروتئین¬های تام مایع منی بر خروج کلسترول از غشای اسپرم اپیدیدیمی قوچ انجام شد. بیضه 5 راس قوچ بالغ در طی 5 نوبت از کشتارگاه تهیه شد. اسپرم اپیدیدیمی به 3 بخش مساوی تقسیم شد و مقادیر صفر (p0)، 300 (p300) و g/mlµ600 (p600) پروتئین تام مایع منی به هر بخش اضافه شد. هر بخش به 3 قسمت مساوی تبدیل شد و در دمای °c37 ذخیره شدند. سلامت غشای پلاسمایی، زنده¬مانی و تحرک پیش¬رونده اسپرم هر قسمت در ساعات صفر، 2 و 4 مورد بررسی قرار گرفت. در ساعت صفر، مقداری از نمونه¬های قسمت اول سانتریفیوژ شد و میزان کلسترول در مایع رو به وسیله روش gc اندازه گیری شد. نتایج اثر مستقل پروتئین¬های تام مایع منی نشان داد بیشترین میزان تحرک در p0 (13/61% ; p<0.05) و تحرک در p300 (67/56%) و p600 (33/53%) تفاوتی را نشان نداد (05/0<p). بیشترین و کمترین سلامتی غشای پلاسمایی به ترتیب در p0 (00/84%) و p600 (13/77%) مشاهده شد (05/0>p ). زنده¬مانی اسپرم در p0 (27/87%) بیشتر از p600 (47/84%) بود (05/0>p) و تفاوت معنی داری بین p300 (87/85%) و p600 مشاهده نشد (05/0<p). کمترین و بیشترین میزان خروج کلسترول از غشاء پلاسمایی به ترتیب در p0 (1/0 میکروگرم) p600 (95/3 میکروگرم) مشاهده شد (05/0>p). بنابراین پروتئین¬های مایع منی سبب افزایش خروج کلسترول از غشای پلاسمایی اسپرم اپیدیدیمی قوچ می¬شود

تعداد 320 قطعه جوجه گوشتی یک روزه در قالب آزمایش فاکتوریل (2×2×2) با دو سطح تراکم جیره (جیره براساس کاتالوگ راس 308 و جیره رقیق شده: 95 % از سطح پیشنهادی کاتالوگ)، دوسطح نوع جیره (جیره برپایه دانه ذرت و جیره برپایه دانه گندم) و دو سطح از پری¬بیوتیک (صفر و 2/0 درصد) در یک طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار و 4 تکرار به 32 واحد آزمایشی اختصاص یافتند. بر اساس نتایج حاصل از این آزمایش، هیچ یک از اثرات اصلی و متقابل تراکم جیره، نوع جیره و پری¬بیوتیک بر خوراک مصرفی معنی¬دار نبود (05/0p<). در رابطه با افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک از میان اثرات اصلی درکل دوره تنها اثر سطوح تراکم جیره معنی¬دار بود (05/0p<)، جوجه¬های تغذیه شده با جیره¬های بر اساس کاتالوگ بیشترین افزایش وزن وکمترین ضریب تبدیل را داشتند. هیچ یک از اثرات متقابل دو طرفه و سه طرفه تراکم جیره، نوع جیره و پری¬بیوتیک بر افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل در کل دوره پرورش معنی¬دار نبود (05/0p>). اثرات اصلی و اثرات متقابل سه طرفه تراکم جیره، نوع جیره و پری¬بیوتیک بر شمار اشرشیاکلی در 28 روزگی معنی¬دار نبود (05/0p>). اثر متقابل دو طرفه نوع جیره × پری¬بیوتیک بر شمار اشرشیاکلی در 28 روزگی معنی¬دار بود (05/0p<) و جوجه¬های تغذیه شده با جیره حاوی دانه ذرت بدون پری¬بیوتیک بیشترین شمار باکتری اشرشیاکلی را داشتند. اثرات اصلی هر سه عامل بر شمار لاکتوباسیل¬ها در 28 روزگی معنی¬دار بود (05/0p<). استفاده از جیره رقیق شده، دانه گندم و پری¬بیوتیک شمار لاکتوباسیلوس¬ها را در 28 روزگی بهبود داد. در 42 روزگی اثرات اصلی نوع جیره و پری¬بیوتیک بر شمار اشرشیاکلی معنی¬دار بود (05/0p<). استفاده از دانه گندم و پری¬بیوتیک در جیره سبب کاهش شمار باکتری اشرشیاکلی شد. اثرات اصلی تراکم جیره و پری¬بیوتیک بر شمار لاکتوباسیلوس¬ها در 42 روزگی معنی¬دار بود (05/0p<). استفاده از جیره رقیق شده و پری-بیوتیک سبب افزایش شمار لاکتوباسیلوس¬ها شد. اثرات متقابل دو طرفه و سه طرفه تراکم جیره، نوع جیره و پری بیوتیک بر شمار اشرشیاکلی در 42 روزگی و شمار لاکتوباسیلوس¬ها در 28 و 42 روزگی معنی¬دار بود(05/0p<). به طور کلی استفاده از فرمکتو در جیره¬های متفاوت از نظر تراکم مواد مغذی و نوع دانه غله¬ای مورد استفاده (دانه ذرت یا دانه گندم) تأثیری بر عملکرد جوجه¬های گوشتی نداشت ولی سبب بهبود در جمعیت میکروبی مفید روده در 28 و 42 روزگی شد