استرس اکسیداتیو از جمله تغییرات نامطلوب بیوشیمیایی در شرایط دیابتی شدن است. پروتئین¬های شوک گرمایی اثرات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی دارند و باعث محافظت هسته سلول¬ها و غشای لیپیدی در مقابل آسیب می¬شوند و از آپوپتوزیس جلوگیری می¬کنند. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر شش هفته تمرین هوازی با و بدون مصرف عصاره بنه بر سطوح پروتئین شوک گرمایی و پروتئین کربونیل بافت عضله قلب موش¬های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود. تعداد 40 سر موش نر نژاد ویستار در پنج گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی، دیابت+تمرین، دیابت+تمرین+عصاره، دیابت+عصاره، قرار گرفتند. دیابت با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (40 میلی گرم/کیلوگرم/وزن بدن) القاء شد. برنامه تمرینی شامل 6 هفته تمرین هوازی روی نوار گردان (5 جلسه در هفته، هر جلسه 40 دقیقه با سرعت 20 متر در دقیقه و شیب 5 درصد) بود. گروه های عصاره در پایان هر جلسه تمرین، بر اساس وزن بدن، عصاره بنه دریافت کردند. چهل و هشت ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، موش ها با استفاده از اتر بی هوش شدند و بافت قلب آن¬ها برای سنجش سطوح پروتئین شوک گرمایی و پروتئین کربونیل جدا شد. داده ها با روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی lsd با سطح معنی داری 05/0p< تحلیل شدند. نتایج نشان داد شش هفته تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره بنه منجر به کاهش معناداری در سطح پروتئین شوک گرمایی بافت قلب موش¬های صحرایی شد (003/0=p)، اما تمرین یا مصرف عصاره به تنهایی تاثیر معناداری نداشت. تمرین و عصاره با هم و به تنهایی نیز بر پروتئین کربونیل تاثیر معناداری بر این شاخص ایجاد نکرد (74/0=p). به نظر می¬رسد ترکیب عصاره و تمرین با هم به عنوان یک روش مکمل، تاثیر مطلوبی بر کنترل عوارض بیماری دیابت داشته باشد.

گر چه تاثیر تمرینات ورزشی روی بیان پروتئین انتقال دهنده گلوکز-4 (glut4) در مطالعات متعدد بررسی شده، ولی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف فلاونوئید، بر بیان پروتئینglut4 عضلات، برای بهبود بیماری دیابت نامعلوم است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر تمرین هوازی و عصاره بنه بر بیان پروتئین glut4 و سطح گلیکوژن عضله دوقلوی موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود. 36 موش نر صحرایی ویستار به صورت تصادفی به 5 گروه کنترل دیابتی، دیابت + عصاره بنه ، دیابت + تمرین هوازی، عصاره بنه + دیابت + تمرین هوازی و کنترل سالم، تقسیم شدند. القاء دیابت با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (mg/kg40) انجام شد. گروه های تمرین 5 جلسه در هفته به مدت 6 هفته روی تردمیل با سرعت 20متر در دقیقه، شیب 5 درصد و به مدت 40 دقیقه تمرین کردند. گروه های عصاره بنه نیز، 5 روز در هفته به مدت 6 هفته به صورت گاواژ عصاره دریافت کردند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و مصرف عصاره، موش ها با استفاده از اتر بی هوش شدند و عضله دوقلوی آن ها جدا شد و پس از هموژناسیون بافت، متغیرهای تحقیق با استفاده از روش های الایزا و رنگ سنجی شیمیایی مورد سنجش قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با سطح معناداری 05/0p< انجام شد. شش هفته تمرین هوازی به همراه مصرف عصاره بنه افزایش معنی داری در بیان پروتئین glut4 (001/0p=) و سطح گلیکوژن (02/0p=) بافت عضله دوقلو ایجاد کرد و تمرین و عصاره بنه به تنهایی تاثیر معنی داری در متغیرهای مذکور نداشت. به نظر می رسد مصرف عصاره بنه به همراه تمرینات ورزشی هوازی، نسبت به استفاده از هر یک از این استراتژی ها به تنهایی، روش مطلوب تری در جهت افزایش پروتئین های انتقال دهنده گلوکز و بهبود عملکرد انسولین در بیماران دیابتی می باشد.