پژوهش حاضر به دنبال بررسی نقش دین داری بر رفتار خشونت آمیز جوانان تهرانی است. بر پایه نظریه های یادگیری و کنترل اجتماعی دورکیم، هیرشی و استارک میان متغیرهای تحقیق ارتباط نظری برقرار شده و فرضیات تحقیق مطرح گردید. جمعیت آماری این تحقیق را جوانان شهر تهران تشکیل می دهد که با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران 400 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب گردید و روش نمونه¬گیری خوشه ای چند مرحله ای برای این تحقیق مناسب دیده شد. برای سنجش دین داری با تکیه بر چارچوب نظری و تحقیقات پیشین از مقیاس معتبری استفاده شد که پیش از این بارها در تحقیقات خارج و داخل کشور مورد آزمون قرار گرفته است. در سنجش این مفهوم از مقیاس گلاک و استارک در چهار بعد (اعتقادی، عاطفی، پیامدی و مناسکی) استفاده شد. متغیر خشونت نیز پس از مرور تحقیقات مرتبط با تکیه بر جوانب نظری بحث تعریف و در سه بعد احساس نسبت به خشونت، نگرش نسبت به خشونت و رفتار خشونت آمیز شاخص سازی شدند و با استفاده از آزمون های اعتبار و پایایی مورد سنجش و استانداردسازی قرار گرفتند. دو فرضیه از فرضیات تحقیق که بیان¬گر رابطه میان دین داری و خشونت بود تایید شدند. یافته¬ها نشان می¬¬دهند میان دین¬داری و خشونت رابطه معنی¬دار، منفی و متوسطی وجود دارد. همچنین یافته ها نشان می¬دهند ابعاد اعتقادی، عاطفی، مناسکی و پیامدی به ترتیب بیشترین روابط همبستگی را با خشونت داشته اند. از سوی دیگر احساس نسبت به خشونت، نگرش به خشونت و رفتار خشونت آمیز به ترتیب بیشترین همبستگی را با دین داری داشته اند. نوع روابط میان این ابعاد متغیرهای مذکور یا متغیرهای دین داری کل و خشونت کل عموماً منفی و در سطح ضعیف تا متوسط و معنی¬دار بوده است.